(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Δῐοκλείδης • (Diokleídēs) m (genitive Δῐοκλείδου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Δῐοκλείδης ho Diokleídēs |
τὼ Δῐοκλείδᾱ tṑ Diokleídā |
οἱ Δῐοκλεῖδαι hoi Diokleîdai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Δῐοκλείδου toû Diokleídou |
τοῖν Δῐοκλείδαιν toîn Diokleídain |
τῶν Δῐοκλειδῶν tôn Diokleidôn | ||||||||||
| Dative | τῷ Δῐοκλείδῃ tôi Diokleídēi |
τοῖν Δῐοκλείδαιν toîn Diokleídain |
τοῖς Δῐοκλείδαις toîs Diokleídais | ||||||||||
| Accusative | τὸν Δῐοκλείδην tòn Diokleídēn |
τὼ Δῐοκλείδᾱ tṑ Diokleídā |
τοὺς Δῐοκλείδᾱς toùs Diokleídās | ||||||||||
| Vocative | Δῐοκλείδη Diokleídē |
Δῐοκλείδᾱ Diokleídā |
Δῐοκλεῖδαι Diokleîdai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||