Δῐόσκουρος • (Dióskouros) m (genitive Δῐοσκούρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Δῐόσκουρος ho Dióskouros |
τὼ Δῐοσκούρω tṑ Dioskoúrō |
οἱ Δῐόσκουροι hoi Dióskouroi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Δῐοσκούρου toû Dioskoúrou |
τοῖν Δῐοσκούροιν toîn Dioskoúroin |
τῶν Δῐοσκούρων tôn Dioskoúrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ Δῐοσκούρῳ tôi Dioskoúrōi |
τοῖν Δῐοσκούροιν toîn Dioskoúroin |
τοῖς Δῐοσκούροις toîs Dioskoúrois | ||||||||||
| Accusative | τὸν Δῐόσκουρον tòn Dióskouron |
τὼ Δῐοσκούρω tṑ Dioskoúrō |
τοὺς Δῐοσκούρους toùs Dioskoúrous | ||||||||||
| Vocative | Δῐόσκουρε Dióskoure |
Δῐοσκούρω Dioskoúrō |
Δῐόσκουροι Dióskouroi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||