Πιτάνη (Pitánē) + -άτης (-átēs)
Πιτανάτης • (Pitanátēs) m (genitive Πῐτᾰνάτου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Πῐτᾰνάτης ho Pitanátēs |
τὼ Πῐτᾰνάτᾱ tṑ Pitanátā |
οἱ Πῐτᾰνάται hoi Pitanátai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Πῐτᾰνάτου toû Pitanátou |
τοῖν Πῐτᾰνάταιν toîn Pitanátain |
τῶν Πῐτᾰνατῶν tôn Pitanatôn | ||||||||||
| Dative | τῷ Πῐτᾰνάτῃ tôi Pitanátēi |
τοῖν Πῐτᾰνάταιν toîn Pitanátain |
τοῖς Πῐτᾰνάταις toîs Pitanátais | ||||||||||
| Accusative | τὸν Πῐτᾰνάτην tòn Pitanátēn |
τὼ Πῐτᾰνάτᾱ tṑ Pitanátā |
τοὺς Πῐτᾰνάτᾱς toùs Pitanátās | ||||||||||
| Vocative | Πῐτᾰνάτᾰ Pitanáta |
Πῐτᾰνάτᾱ Pitanátā |
Πῐτᾰνάται Pitanátai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||