From πολύκλειτος (polúkleitos, “far-famed, much-renowned”), from πολύ (polú, “very”) + κλειτός (kleitós, “famed”).
Πολῠ́κλειτος • (Polúkleitos) m (genitive Πολυκλείτου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Πολῠ́κλειτος ho Polúkleitos |
τὼ Πολῠκλείτω tṑ Polukleítō |
οἱ Πολῠ́κλειτοι hoi Polúkleitoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ Πολῠκλείτου toû Polukleítou |
τοῖν Πολῠκλείτοιν toîn Polukleítoin |
τῶν Πολῠκλείτων tôn Polukleítōn | ||||||||||
Dative | τῷ Πολῠκλείτῳ tôi Polukleítōi |
τοῖν Πολῠκλείτοιν toîn Polukleítoin |
τοῖς Πολῠκλείτοις toîs Polukleítois | ||||||||||
Accusative | τὸν Πολῠ́κλειτον tòn Polúkleiton |
τὼ Πολῠκλείτω tṑ Polukleítō |
τοὺς Πολῠκλείτους toùs Polukleítous | ||||||||||
Vocative | Πολῠ́κλειτε Polúkleite |
Πολῠκλείτω Polukleítō |
Πολῠ́κλειτοι Polúkleitoi | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek Πολύκλειτος (Polúkleitos).
Πολύκλειτος • (Polýkleitos) m
singular | |
---|---|
nominative | Πολύκλειτος (Polýkleitos) |
genitive | Πολυκλείτου (Polykleítou) |
accusative | Πολύκλειτο (Polýkleito) |
vocative | Πολύκλειτε (Polýkleite) |