From πολύκλειτος (polúkleitos, “far-famed, much-renowned”), from πολύ (polú, “very”) + κλειτός (kleitós, “famed”).
Πολῠ́κλειτος • (Polŭ́kleitos) m (genitive Πολυκλείτου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Πολῠ́κλειτος ho Polŭ́kleitos |
τὼ Πολῠκλείτω tṑ Polŭkleítō |
οἱ Πολῠ́κλειτοι hoi Polŭ́kleitoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ Πολῠκλείτου toû Polŭkleítou |
τοῖν Πολῠκλείτοιν toîn Polŭkleítoin |
τῶν Πολῠκλείτων tôn Polŭkleítōn | ||||||||||
Dative | τῷ Πολῠκλείτῳ tôi Polŭkleítōi |
τοῖν Πολῠκλείτοιν toîn Polŭkleítoin |
τοῖς Πολῠκλείτοις toîs Polŭkleítois | ||||||||||
Accusative | τὸν Πολῠ́κλειτον tòn Polŭ́kleiton |
τὼ Πολῠκλείτω tṑ Polŭkleítō |
τοὺς Πολῠκλείτους toùs Polŭkleítous | ||||||||||
Vocative | Πολῠ́κλειτε Polŭ́kleite |
Πολῠκλείτω Polŭkleítō |
Πολῠ́κλειτοι Polŭ́kleitoi | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek Πολύκλειτος (Polúkleitos).
Πολύκλειτος • (Polýkleitos) m
singular | |
---|---|
nominative | Πολύκλειτος (Polýkleitos) |
genitive | Πολυκλείτου (Polykleítou) |
accusative | Πολύκλειτο (Polýkleito) |
vocative | Πολύκλειτε (Polýkleite) |