From φιλόξενος (philóxenos, “hospitable”), from φίλος (phílos) + ξένος (xénos).
Φιλόξενος • (Philóxenos) m (genitive Φιλοξένου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Φιλόξενος ho Philóxenos |
τὼ Φιλοξένω tṑ Philoxénō |
οἱ Φιλόξενοι hoi Philóxenoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Φιλοξένου toû Philoxénou |
τοῖν Φιλοξένοιν toîn Philoxénoin |
τῶν Φιλοξένων tôn Philoxénōn | ||||||||||
| Dative | τῷ Φιλοξένῳ tôi Philoxénōi |
τοῖν Φιλοξένοιν toîn Philoxénoin |
τοῖς Φιλοξένοις toîs Philoxénois | ||||||||||
| Accusative | τὸν Φιλόξενον tòn Philóxenon |
τὼ Φιλοξένω tṑ Philoxénō |
τοὺς Φιλοξένους toùs Philoxénous | ||||||||||
| Vocative | Φιλόξενε Philóxene |
Φιλοξένω Philoxénō |
Φιλόξενοι Philóxenoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||