See έρρινος (érrinos).
ένρινος • (énrinos) m (feminine έρρινη, neuter έρρινο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ένρινος (énrinos) | ένρινη (énrini) | ένρινο (énrino) | ένρινοι (énrinoi) | ένρινες (énrines) | ένρινα (énrina) | |
genitive | ένρινου (énrinou) | ένρινης (énrinis) | ένρινου (énrinou) | ένρινων (énrinon) | ένρινων (énrinon) | ένρινων (énrinon) | |
accusative | ένρινο (énrino) | ένρινη (énrini) | ένρινο (énrino) | ένρινους (énrinous) | ένρινες (énrines) | ένρινα (énrina) | |
vocative | ένρινε (énrine) | ένρινη (énrini) | ένρινο (énrino) | ένρινοι (énrinoi) | ένρινες (énrines) | ένρινα (énrina) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ένρινος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ένρινος, etc.)