έρρινος

• ένρινος (énrinos)

From earlier ἔνρινος (énrinos), with regressive assimilation; from Ancient Greek ἐν (en, “in”) + ῥίς (rhís, “nose”) + -ος (-os).

The phonetic sense is a semantic loan from French nasal.^[1]

The Hellenistic Koine noun ἔρρινον (érrhinon, “sneazing medicine”) is semantically unrelated.

• IPA^(key): /ˈe.ri.n.os/
• Hyphenation: έρ‧ρι‧νος

έρρινος • (érrinos) m (feminine έρρινη, neuter έρρινο)

1. sound coming from the nasal cavity

   Η προφορά του είναι πολύ έρρινη

   I proforá tou eínai polý érrini

   His accent is very nasal.

2. (phonetics, phonology) nasal

   τα έρρινα σύμφωνα μι και νι

   ta érrina sýmfona mi kai ni

   the nasal consonants mu and nu

• (phonetics, phonology): ρινικός (rinikós)

• έρρινα (érrina, adverb)
• ερρινίζω (errinízo, “speak nasally”)
  • ερρινισμός m (errinismós, “speaking nasally”)
• ερρινομελής (errinomelís, “singing nasally”)
• ερρινοποίηση f (errinopoíisi, “nasalization”)
• ερρινότητα f (errinótita, “nasality”), ενρινότητα (enrinótita), ερρινότης (errinótis)
• ερρίνωση f (errínosi, “nasalization”)
• προερρινοποίηση f (proerrinopoíisi, “prenasalization”)

• ερρίνως (errínos, adverb) (Katharevousa)
• ρινικός (rinikós)
• possible verbs for nasalize: ερρινώνω (errinóno), ερρινοποιώ (errinopoió), ρινικοποιώ (rinikopoió)

• υγρός (ygrós)

• Dimitrakos, Dimitrios B. (²1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. (abbreviations - of authors)
• εν-, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
• έρρινος - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας:  [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias , 1st edition 1998, →ISBN.