ερρινομελής

Greek

Compound from έρρινος (érrinos, “nasal”) + -μελής (-melís) (from Ancient Greek μέλος (mélos, “song, music”)).

ερρινομελής • (errinomelís) m (feminine ερρινομελής, neuter ερρινομελές)

(el, learned, of a cantor, chorister) who chants a hymn with a nasal voice
Ο ψάλτης ήταν ερρινομελής και άμουσος.
O psáltis ítan errinomelís kai ámousos.
The cantor was nasalizing and unmusical.

Declension of ερρινομελής
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ερρινομελής (errinomelís)	ερρινομελής (errinomelís)	ερρινομελές (errinomelés)	ερρινομελείς (errinomeleís)	ερρινομελείς (errinomeleís)	ερρινομελή (errinomelí)
genitive	ερρινομελούς (errinomeloús) ερρινομελή (errinomelí)	ερρινομελούς (errinomeloús)	ερρινομελούς (errinomeloús)	ερρινομελών (errinomelón)	ερρινομελών (errinomelón)	ερρινομελών (errinomelón)
accusative	ερρινομελή (errinomelí)	ερρινομελή (errinomelí)	ερρινομελές (errinomelés)	ερρινομελείς (errinomeleís)	ερρινομελείς (errinomeleís)	ερρινομελή (errinomelí)
vocative	ερρινομελή (errinomelí) ερρινομελής (errinomelís)	ερρινομελής (errinomelís)	ερρινομελές (errinomelés)	ερρινομελείς (errinomeleís)	ερρινομελείς (errinomeleís)	ερρινομελή (errinomelí)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ερρινομελής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ερρινομελής, etc.)

Dimitrakos, Dimitrios B. (²1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. (abbreviations - of authors)