From Ancient Greek ἔρημος (érēmos), Attic of ἐρῆμος (erêmos).
έρημος • (érimos) m (feminine έρημη, neuter έρημο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | έρημος (érimos) | έρημη (érimi) | έρημο (érimo) | έρημοι (érimoi) | έρημες (érimes) | έρημα (érima) | |
genitive | έρημου (érimou) | έρημης (érimis) | έρημου (érimou) | έρημων (érimon) | έρημων (érimon) | έρημων (érimon) | |
accusative | έρημο (érimo) | έρημη (érimi) | έρημο (érimo) | έρημους (érimous) | έρημες (érimes) | έρημα (érima) | |
vocative | έρημε (érime) | έρημη (érimi) | έρημο (érimo) | έρημοι (érimoi) | έρημες (érimes) | έρημα (érima) |
Notes: ερήμων: learned form of the genitive plural (all genders)
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο έρημος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο έρημος, etc.)
έρημος • (érimos) f (plural έρημοι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | έρημος (érimos) | έρημοι (érimoi) |
genitive | ερήμου (erímou) | ερήμων (erímon) |
accusative | έρημο (érimo) | ερήμους (erímous) |
vocative | έρημε (érime) έρημο (érimo) |
έρημοι (érimoi) |