From Ancient Greek ἀμάραντος (amárantos).
αμάραντος • (amárantos) m (feminine αμάραντη, neuter αμάραντο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αμάραντος (amárantos) | αμάραντη (amáranti) | αμάραντο (amáranto) | αμάραντοι (amárantoi) | αμάραντες (amárantes) | αμάραντα (amáranta) | |
genitive | αμάραντου (amárantou) | αμάραντης (amárantis) | αμάραντου (amárantou) | αμάραντων (amáranton) | αμάραντων (amáranton) | αμάραντων (amáranton) | |
accusative | αμάραντο (amáranto) | αμάραντη (amáranti) | αμάραντο (amáranto) | αμάραντους (amárantous) | αμάραντες (amárantes) | αμάραντα (amáranta) | |
vocative | αμάραντε (amárante) | αμάραντη (amáranti) | αμάραντο (amáranto) | αμάραντοι (amárantoi) | αμάραντες (amárantes) | αμάραντα (amáranta) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αμάραντος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αμάραντος, etc.)
αμάραντος • (amárantos) m (plural αμάραντοι)