Inherited from Ancient Greek ἀμέτρητος (amétrētos); by surface analysis, α- (a-, alpha privative) + μετρητός (metritós, “measurable”).
αμέτρητος • (amétritos) m (feminine αμέτρητη, neuter αμέτρητο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αμέτρητος (amétritos) | αμέτρητη (amétriti) | αμέτρητο (amétrito) | αμέτρητοι (amétritoi) | αμέτρητες (amétrites) | αμέτρητα (amétrita) | |
| genitive | αμέτρητου (amétritou) | αμέτρητης (amétritis) | αμέτρητου (amétritou) | αμέτρητων (amétriton) | αμέτρητων (amétriton) | αμέτρητων (amétriton) | |
| accusative | αμέτρητο (amétrito) | αμέτρητη (amétriti) | αμέτρητο (amétrito) | αμέτρητους (amétritous) | αμέτρητες (amétrites) | αμέτρητα (amétrita) | |
| vocative | αμέτρητε (amétrite) | αμέτρητη (amétriti) | αμέτρητο (amétrito) | αμέτρητοι (amétritoi) | αμέτρητες (amétrites) | αμέτρητα (amétrita) | |