As ανασκάπτω (anaskápto), with ανα- (“thoroughly”) + σκάφτω (“dig”), dissimilation of σκάβω, itself a metaplasm of the ancient σκάπτω (skáptō, “dig”).
ανασκάφτω • (anaskáfto) (past ανέσκαψα, passive ανασκάφτομαι)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | ανασκάφτω | ανασκάψω | ανασκάφτομαι | ανασκαφτώ3 |
| 2 sg | ανασκάφτεις | ανασκάψεις | ανασκάφτεσαι | ανασκαφτείς |
| 3 sg | ανασκάφτει | ανασκάψει | ανασκάφτεται | ανασκαφτεί |
| 1 pl | ανασκάφτουμε | ανασκάψουμε | ανασκαφτόμαστε | ανασκαφτούμε |
| 2 pl | ανασκάφτετε | ανασκάψετε | ανασκάφτεστε, ανασκαφτόσαστε | ανασκαφτείτε |
| 3 pl | ανασκάφτουν(ε) | ανασκάψουν(ε) | ανασκάφτονται | ανασκαφτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | ανέσκαφτα | ανέσκαψα | ανασκαφτόμουν(α) | ανασκάφτηκα3 |
| 2 sg | ανέσκαφτες | ανέσκαψες | ανασκαφτόσουν(α) | ανασκάφτηκες |
| 3 sg | ανέσκαφτε | ανέσκαψε | ανασκαφτόταν(ε) | ανασκάφτηκε |
| 1 pl | ανασκάφταμε | ανασκάψαμε | ανασκαφτόμασταν, (‑όμαστε) | ανασκαφτήκαμε |
| 2 pl | ανασκάφτατε | ανασκάψατε | ανασκαφτόσασταν, (‑όσαστε) | ανασκαφτήκατε |
| 3 pl | ανέσκαφταν, ανασκάφταν(ε) | ανέσκαψαν, ανασκάψαν(ε) | ανασκάφτονταν, (ανασκαφτόντουσαν) | ανασκάφτηκαν, ανασκαφτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ανασκάφτω ➤ | θα ανασκάψω ➤ | θα ανασκάφτομαι ➤ | θα ανασκαφτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ανασκάφτεις, … | θα ανασκάψεις, … | θα ανασκάφτεσαι, … | θα ανασκαφτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ανασκάψει έχω, έχεις, … ανασκαμμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … ανασκαφτεί είμαι, είσαι, … ανασκαμμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ανασκάψει είχα, είχες, … ανασκαμμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … ανασκαφτεί ήμουν, ήσουν, … ανασκαμμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ανασκάψει θα έχω, θα έχεις, … ανασκαμμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … ανασκαφτεί θα είμαι, θα είσαι, … ανασκαμμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | ανάσκαφτε | ανάσκαψε, ανάσκαφ' 1 | — | ανασκάψου |
| 2 pl | ανασκάφτετε | ανασκάψτε, ανασκάφτε2 | ανασκάφτεστε | ανασκαφτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | ανασκάφτοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας ανασκάψει ➤ | ανασκαμμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | ανασκάψει | ανασκαφτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective form + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. ανάσκαφ' το ("excavate it!"). 2. Colloquial. 3. Passive perfective forms with -φτ- (like ανασκάφτηκα) may vary with the slightly more formal ‑φθ- (ανασκάφθηκα). In formal speech ‑φ- (like ανασκάφηκα) as in the conjugation of ανασκάπτω. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||