ανεγνωρισμένος • (anegnorisménos) m (feminine ανεγνωρισμένη, neuter ανεγνωρισμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανεγνωρισμένος (anegnorisménos) | ανεγνωρισμένη (anegnorisméni) | ανεγνωρισμένο (anegnorisméno) | ανεγνωρισμένοι (anegnorisménoi) | ανεγνωρισμένες (anegnorisménes) | ανεγνωρισμένα (anegnorisména) | |
| genitive | ανεγνωρισμένου (anegnorisménou) | ανεγνωρισμένης (anegnorisménis) | ανεγνωρισμένου (anegnorisménou) | ανεγνωρισμένων (anegnorisménon) | ανεγνωρισμένων (anegnorisménon) | ανεγνωρισμένων (anegnorisménon) | |
| accusative | ανεγνωρισμένο (anegnorisméno) | ανεγνωρισμένη (anegnorisméni) | ανεγνωρισμένο (anegnorisméno) | ανεγνωρισμένους (anegnorisménous) | ανεγνωρισμένες (anegnorisménes) | ανεγνωρισμένα (anegnorisména) | |
| vocative | ανεγνωρισμένε (anegnorisméne) | ανεγνωρισμένη (anegnorisméni) | ανεγνωρισμένο (anegnorisméno) | ανεγνωρισμένοι (anegnorisménoi) | ανεγνωρισμένες (anegnorisménes) | ανεγνωρισμένα (anegnorisména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανεγνωρισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανεγνωρισμένος, etc.)