Perfect participle of αναγνωρίζομαι (anagnorízomai), passive voice of αναγνωρίζω (“I recognize”).
αναγνωρισμένος • (anagnorisménos) m (feminine αναγνωρισμένη, neuter αναγνωρισμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναγνωρισμένος (anagnorisménos) | αναγνωρισμένη (anagnorisméni) | αναγνωρισμένο (anagnorisméno) | αναγνωρισμένοι (anagnorisménoi) | αναγνωρισμένες (anagnorisménes) | αναγνωρισμένα (anagnorisména) | |
| genitive | αναγνωρισμένου (anagnorisménou) | αναγνωρισμένης (anagnorisménis) | αναγνωρισμένου (anagnorisménou) | αναγνωρισμένων (anagnorisménon) | αναγνωρισμένων (anagnorisménon) | αναγνωρισμένων (anagnorisménon) | |
| accusative | αναγνωρισμένο (anagnorisméno) | αναγνωρισμένη (anagnorisméni) | αναγνωρισμένο (anagnorisméno) | αναγνωρισμένους (anagnorisménous) | αναγνωρισμένες (anagnorisménes) | αναγνωρισμένα (anagnorisména) | |
| vocative | αναγνωρισμένε (anagnorisméne) | αναγνωρισμένη (anagnorisméni) | αναγνωρισμένο (anagnorisméno) | αναγνωρισμένοι (anagnorisménoi) | αναγνωρισμένες (anagnorisménes) | αναγνωρισμένα (anagnorisména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναγνωρισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναγνωρισμένος, etc.)