γνωρίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word γνωρίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word γνωρίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say γνωρίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word γνωρίζω you have here. The definition of the word γνωρίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofγνωρίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Ultimately from Proto-Indo-European *ǵneh₃- (“to know”) (whence γιγνώσκω (gignṓskō)). Compare γνώριμος (gnṓrimos) and gnarus.[1]

Pronunciation

 

Verb

γνωρίζω • (gnōrízō)

  1. to make known (in passive: become known)
  2. to learn, discover

Inflection

   Present: γνωρῐ́ζω, γνωρῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γνωρῐ́ζω γνωρῐ́ζεις γνωρῐ́ζει γνωρῐ́ζετον γνωρῐ́ζετον γνωρῐ́ζομεν γνωρῐ́ζετε γνωρῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive γνωρῐ́ζω γνωρῐ́ζῃς γνωρῐ́ζῃ γνωρῐ́ζητον γνωρῐ́ζητον γνωρῐ́ζωμεν γνωρῐ́ζητε γνωρῐ́ζωσῐ(ν)
optative γνωρῐ́ζοιμῐ γνωρῐ́ζοις γνωρῐ́ζοι γνωρῐ́ζοιτον γνωρῐζοίτην γνωρῐ́ζοιμεν γνωρῐ́ζοιτε γνωρῐ́ζοιεν
imperative   γνώρῐζε γνωρῐζέτω γνωρῐ́ζετον γνωρῐζέτων   γνωρῐ́ζετε γνωρῐζόντων
middle/
passive 		indicative γνωρῐ́ζομαι γνωρῐ́ζῃ,
γνωρῐ́ζει 		γνωρῐ́ζεται γνωρῐ́ζεσθον γνωρῐ́ζεσθον γνωρῐζόμεθᾰ γνωρῐ́ζεσθε γνωρῐ́ζονται
subjunctive γνωρῐ́ζωμαι γνωρῐ́ζῃ γνωρῐ́ζηται γνωρῐ́ζησθον γνωρῐ́ζησθον γνωρῐζώμεθᾰ γνωρῐ́ζησθε γνωρῐ́ζωνται
optative γνωρῐζοίμην γνωρῐ́ζοιο γνωρῐ́ζοιτο γνωρῐ́ζοισθον γνωρῐζοίσθην γνωρῐζοίμεθᾰ γνωρῐ́ζοισθε γνωρῐ́ζοιντο
imperative   γνωρῐ́ζου γνωρῐζέσθω γνωρῐ́ζεσθον γνωρῐζέσθων   γνωρῐ́ζεσθε γνωρῐζέσθων
active middle/passive
infinitive γνωρῐ́ζειν γνωρῐ́ζεσθαι
participle m γνωρῐ́ζων γνωρῐζόμενος
f γνωρῐ́ζουσᾰ γνωρῐζομένη
n γνωρῐ́ζον γνωρῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐγνώρῐζον, ἐγνωρῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγνώρῐζον ἐγνώρῐζες ἐγνώρῐζε(ν) ἐγνωρῐ́ζετον ἐγνωρῐζέτην ἐγνωρῐ́ζομεν ἐγνωρῐ́ζετε ἐγνώρῐζον
middle/
passive 		indicative ἐγνωρῐζόμην ἐγνωρῐ́ζου ἐγνωρῐ́ζετο ἐγνωρῐ́ζεσθον ἐγνωρῐζέσθην ἐγνωρῐζόμεθᾰ ἐγνωρῐ́ζεσθε ἐγνωρῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γνωρῐέω, γνωρῐέομαι, γνωρῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γνωρῐέω γνωρῐέεις γνωρῐέει γνωρῐέετον γνωρῐέετον γνωρῐέομεν γνωρῐέετε γνωρῐέουσῐ(ν)
optative γνωρῐέοιμῐ γνωρῐέοις γνωρῐέοι γνωρῐέοιτον γνωρῐεοίτην γνωρῐέοιμεν γνωρῐέοιτε γνωρῐέοιεν
middle indicative γνωρῐέομαι γνωρῐέῃ,
γνωρῐέει 		γνωρῐέεται γνωρῐέεσθον γνωρῐέεσθον γνωρῐεόμεθᾰ γνωρῐέεσθε γνωρῐέονται
optative γνωρῐεοίμην γνωρῐέοιο γνωρῐέοιτο γνωρῐέοισθον γνωρῐεοίσθην γνωρῐεοίμεθᾰ γνωρῐέοισθε γνωρῐέοιντο
passive indicative γνωρῐσθήσομαι γνωρῐσθήσῃ γνωρῐσθήσεται γνωρῐσθήσεσθον γνωρῐσθήσεσθον γνωρῐσθησόμεθᾰ γνωρῐσθήσεσθε γνωρῐσθήσονται
optative γνωρῐσθησοίμην γνωρῐσθήσοιο γνωρῐσθήσοιτο γνωρῐσθήσοισθον γνωρῐσθησοίσθην γνωρῐσθησοίμεθᾰ γνωρῐσθήσοισθε γνωρῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive γνωρῐέειν γνωρῐέεσθαι γνωρῐσθήσεσθαι
participle m γνωρῐέων γνωρῐεόμενος γνωρῐσθησόμενος
f γνωρῐέουσᾰ γνωρῐεομένη γνωρῐσθησομένη
n γνωρῐέον γνωρῐεόμενον γνωρῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γνωρῐῶ, γνωρῐοῦμαι, γνωρῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γνωρῐῶ γνωρῐεῖς γνωρῐεῖ γνωρῐεῖτον γνωρῐεῖτον γνωρῐοῦμεν γνωρῐεῖτε γνωρῐοῦσῐ(ν)
optative γνωρῐοίην,
γνωρῐοῖμῐ 		γνωρῐοίης,
γνωρῐοῖς 		γνωρῐοίη,
γνωρῐοῖ 		γνωρῐοῖτον,
γνωρῐοίητον 		γνωρῐοίτην,
γνωρῐοιήτην 		γνωρῐοῖμεν,
γνωρῐοίημεν 		γνωρῐοῖτε,
γνωρῐοίητε 		γνωρῐοῖεν,
γνωρῐοίησᾰν
middle indicative γνωρῐοῦμαι γνωρῐῇ γνωρῐεῖται γνωρῐεῖσθον γνωρῐεῖσθον γνωρῐούμεθᾰ γνωρῐεῖσθε γνωρῐοῦνται
optative γνωρῐοίμην γνωρῐοῖο γνωρῐοῖτο γνωρῐοῖσθον γνωρῐοίσθην γνωρῐοίμεθᾰ γνωρῐοῖσθε γνωρῐοῖντο
passive indicative γνωρῐσθήσομαι γνωρῐσθήσῃ γνωρῐσθήσεται γνωρῐσθήσεσθον γνωρῐσθήσεσθον γνωρῐσθησόμεθᾰ γνωρῐσθήσεσθε γνωρῐσθήσονται
optative γνωρῐσθησοίμην γνωρῐσθήσοιο γνωρῐσθήσοιτο γνωρῐσθήσοισθον γνωρῐσθησοίσθην γνωρῐσθησοίμεθᾰ γνωρῐσθήσοισθε γνωρῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive γνωρῐεῖν γνωρῐεῖσθαι γνωρῐσθήσεσθαι
participle m γνωρῐῶν γνωρῐούμενος γνωρῐσθησόμενος
f γνωρῐοῦσᾰ γνωρῐουμένη γνωρῐσθησομένη
n γνωρῐοῦν γνωρῐούμενον γνωρῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγνώρῐσᾰ, ἐγνωρῐσᾰ́μην, ἐγνωρῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγνώρῐσᾰ ἐγνώρῐσᾰς ἐγνώρῐσε(ν) ἐγνωρῐ́σᾰτον ἐγνωρῐσᾰ́την ἐγνωρῐ́σᾰμεν ἐγνωρῐ́σᾰτε ἐγνώρῐσᾰν
subjunctive γνωρῐ́σω γνωρῐ́σῃς γνωρῐ́σῃ γνωρῐ́σητον γνωρῐ́σητον γνωρῐ́σωμεν γνωρῐ́σητε γνωρῐ́σωσῐ(ν)
optative γνωρῐ́σαιμῐ γνωρῐ́σειᾰς,
γνωρῐ́σαις 		γνωρῐ́σειε(ν),
γνωρῐ́σαι 		γνωρῐ́σαιτον γνωρῐσαίτην γνωρῐ́σαιμεν γνωρῐ́σαιτε γνωρῐ́σειᾰν,
γνωρῐ́σαιεν
imperative   γνώρῐσον γνωρῐσᾰ́τω γνωρῐ́σᾰτον γνωρῐσᾰ́των   γνωρῐ́σᾰτε γνωρῐσᾰ́ντων
middle indicative ἐγνωρῐσᾰ́μην ἐγνωρῐ́σω ἐγνωρῐ́σᾰτο ἐγνωρῐ́σᾰσθον ἐγνωρῐσᾰ́σθην ἐγνωρῐσᾰ́μεθᾰ ἐγνωρῐ́σᾰσθε ἐγνωρῐ́σᾰντο
subjunctive γνωρῐ́σωμαι γνωρῐ́σῃ γνωρῐ́σηται γνωρῐ́σησθον γνωρῐ́σησθον γνωρῐσώμεθᾰ γνωρῐ́σησθε γνωρῐ́σωνται
optative γνωρῐσαίμην γνωρῐ́σαιο γνωρῐ́σαιτο γνωρῐ́σαισθον γνωρῐσαίσθην γνωρῐσαίμεθᾰ γνωρῐ́σαισθε γνωρῐ́σαιντο
imperative   γνώρῐσαι γνωρῐσᾰ́σθω γνωρῐ́σᾰσθον γνωρῐσᾰ́σθων   γνωρῐ́σᾰσθε γνωρῐσᾰ́σθων
passive indicative ἐγνωρῐ́σθην ἐγνωρῐ́σθης ἐγνωρῐ́σθη ἐγνωρῐ́σθητον ἐγνωρῐσθήτην ἐγνωρῐ́σθημεν ἐγνωρῐ́σθητε ἐγνωρῐ́σθησᾰν
subjunctive γνωρῐσθῶ γνωρῐσθῇς γνωρῐσθῇ γνωρῐσθῆτον γνωρῐσθῆτον γνωρῐσθῶμεν γνωρῐσθῆτε γνωρῐσθῶσῐ(ν)
optative γνωρῐσθείην γνωρῐσθείης γνωρῐσθείη γνωρῐσθεῖτον,
γνωρῐσθείητον 		γνωρῐσθείτην,
γνωρῐσθειήτην 		γνωρῐσθεῖμεν,
γνωρῐσθείημεν 		γνωρῐσθεῖτε,
γνωρῐσθείητε 		γνωρῐσθεῖεν,
γνωρῐσθείησᾰν
imperative   γνωρῐ́σθητῐ γνωρῐσθήτω γνωρῐ́σθητον γνωρῐσθήτων   γνωρῐ́σθητε γνωρῐσθέντων
active middle passive
infinitive γνωρῐ́σαι γνωρῐ́σᾰσθαι γνωρῐσθῆναι
participle m γνωρῐ́σᾱς γνωρῐσᾰ́μενος γνωρῐσθείς
f γνωρῐ́σᾱσᾰ γνωρῐσᾰμένη γνωρῐσθεῖσᾰ
n γνωρῐ́σᾰν γνωρῐσᾰ́μενον γνωρῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐγνώρῐκᾰ, ἐγνώρῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγνώρῐκᾰ ἐγνώρῐκᾰς ἐγνώρῐκε(ν) ἐγνωρῐ́κᾰτον ἐγνωρῐ́κᾰτον ἐγνωρῐ́κᾰμεν ἐγνωρῐ́κᾰτε ἐγνωρῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐγνωρῐ́κω ἐγνωρῐ́κῃς ἐγνωρῐ́κῃ ἐγνωρῐ́κητον ἐγνωρῐ́κητον ἐγνωρῐ́κωμεν ἐγνωρῐ́κητε ἐγνωρῐ́κωσῐ(ν)
optative ἐγνωρῐ́κοιμῐ,
ἐγνωρῐκοίην 		ἐγνωρῐ́κοις,
ἐγνωρῐκοίης 		ἐγνωρῐ́κοι,
ἐγνωρῐκοίη 		ἐγνωρῐ́κοιτον ἐγνωρῐκοίτην ἐγνωρῐ́κοιμεν ἐγνωρῐ́κοιτε ἐγνωρῐ́κοιεν
imperative   ἐγνώρῐκε ἐγνωρῐκέτω ἐγνωρῐ́κετον ἐγνωρῐκέτων   ἐγνωρῐ́κετε ἐγνωρῐκόντων
middle/
passive 		indicative ἐγνώρῐσμαι ἐγνώρῐσαι ἐγνώρῐσται ἐγνώρῐσθον ἐγνώρῐσθον ἐγνωρῐ́σμεθᾰ ἐγνώρῐσθε ἐγνωρῐ́δᾰται
subjunctive ἐγνωρῐσμένος ὦ ἐγνωρῐσμένος ᾖς ἐγνωρῐσμένος ᾖ ἐγνωρῐσμένω ἦτον ἐγνωρῐσμένω ἦτον ἐγνωρῐσμένοι ὦμεν ἐγνωρῐσμένοι ἦτε ἐγνωρῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐγνωρῐσμένος εἴην ἐγνωρῐσμένος εἴης ἐγνωρῐσμένος εἴη ἐγνωρῐσμένω εἴητον/εἶτον ἐγνωρῐσμένω εἰήτην/εἴτην ἐγνωρῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐγνωρῐσμένοι εἴητε/εἶτε ἐγνωρῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐγνώρῐσο ἐγνωρῐ́σθω ἐγνώρῐσθον ἐγνωρῐ́σθων   ἐγνώρῐσθε ἐγνωρῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐγνωρῐκέναι ἐγνωρῐ́σθαι
participle m ἐγνωρῐκώς ἐγνωρῐσμένος
f ἐγνωρῐκυῖᾰ ἐγνωρῐσμένη
n ἐγνωρῐκός ἐγνωρῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐγνωρῐ́κειν, ἐγνωρῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγνωρῐ́κειν,
ἐγνωρῐ́κη 		ἐγνωρῐ́κεις,
ἐγνωρῐ́κης 		ἐγνωρῐ́κει(ν) ἐγνωρῐ́κετον ἐγνωρῐκέτην ἐγνωρῐ́κεμεν ἐγνωρῐ́κετε ἐγνωρῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐγνωρῐ́σμην ἐγνώρῐσο ἐγνώρῐστο ἐγνώρῐσθον ἐγνωρῐ́σθην ἐγνωρῐ́σμεθᾰ ἐγνώρῐσθε ἐγνωρῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: γνωρίζω (gnorízo)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “γνωρίμος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 280

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek γνωρίζω (gnōrízō).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣnoˈɾi.zo/
  • Hyphenation: γνω‧ρί‧ζω

Verb

γνωρίζω • (gnorízo) (past γνώρισα, passive γνωρίζομαι)

  1. to know (something), be aware, recognize
    • Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι
      τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
      σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι
      ποὺ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.
      Se gnorízo apó tin kópsi
      tou spathioú tin tromerí,
      se gnorízo apó tin ópsi
      pou me vía metráei tin gi.
      I know you from the blade
      of the fearsome sword,
      I know you from the face
      which with haste gazes the land
      Dionysios Solomos, Hymn to Liberty (1823), 1st stanza
  2. to know (someone); get to know, meet
  3. to introduce, make acquaintance

Conjugation

γνωρίζω   γνωρίζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg γνωρίζω γνωρίσω γνωρίζομαι γνωριστώ
2 sg γνωρίζεις γνωρίσεις γνωρίζεσαι γνωριστείς
3 sg γνωρίζει γνωρίσει γνωρίζεται γνωριστεί
1 pl γνωρίζουμε, [‑ομε] γνωρίσουμε, [‑ομε] γνωριζόμαστε γνωριστούμε
2 pl γνωρίζετε γνωρίσετε γνωρίζεστε, γνωριζόσαστε γνωριστείτε
3 pl γνωρίζουν(ε) γνωρίσουν(ε) γνωρίζονται γνωριστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg γνώριζα γνώρισα γνωριζόμουν(α) γνωρίστηκα
2 sg γνώριζες γνώρισες γνωριζόσουν(α) γνωρίστηκες
3 sg γνώριζε γνώρισε γνωριζόταν(ε) γνωρίστηκε
1 pl γνωρίζαμε γνωρίσαμε γνωριζόμασταν, (‑όμαστε) γνωριστήκαμε
2 pl γνωρίζατε γνωρίσατε γνωριζόσασταν, (‑όσαστε) γνωριστήκατε
3 pl γνώριζαν, γνωρίζαν(ε) γνώρισαν, γνωρίσαν(ε) γνωρίζονταν, (γνωριζόντουσαν) γνωρίστηκαν, γνωριστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα γνωρίζω ➤ θα γνωρίσω ➤ θα γνωρίζομαι ➤ θα γνωριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα γνωρίζεις, … θα γνωρίσεις, … θα γνωρίζεσαι, … θα γνωριστείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … γνωρίσει   έχω, έχεις, … γνωριστεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … γνωρίσει   είχα, είχες, … γνωριστεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … γνωρίσει   θα έχω, θα έχεις, … γνωριστεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg γνώριζε γνώρισε — γνωρίσου
2 pl γνωρίζετε γνωρίστε γνωρίζεστε γνωριστείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ γνωρίζοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας γνωρίσει ➤ —
Nonfinite form➤ γνωρίσει γνωριστεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

See also

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia