From Byzantine Greek ἀντρίκειος (antríkeios), from Ancient Greek ἀνδρικός (andrikós, “manly”).
αντρίκειος • (antríkeios) m (feminine αντρίκεια, neuter αντρίκειο)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αντρίκειος • | αντρίκεια • | αντρίκειο • | αντρίκειοι • | αντρίκειες • | αντρίκεια • |
| genitive | αντρίκειου • | αντρίκειας • | αντρίκειου • | αντρίκειων • | αντρίκειων • | αντρίκειων • |
| accusative | αντρίκειο • | αντρίκεια • | αντρίκειο • | αντρίκειους • | αντρίκειες • | αντρίκεια • |
| vocative | αντρίκειε • | αντρίκεια • | αντρίκειο • | αντρίκειοι • | αντρίκειες • | αντρίκεια • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αντρίκειος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αντρίκειος, etc.) | |||||