αποδεκτός • (apodektós) m (feminine αποδεκτή, neuter αποδεκτό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αποδεκτός (apodektós) | αποδεκτή (apodektí) | αποδεκτό (apodektó) | αποδεκτοί (apodektoí) | αποδεκτές (apodektés) | αποδεκτά (apodektá) | |
genitive | αποδεκτού (apodektoú) | αποδεκτής (apodektís) | αποδεκτού (apodektoú) | αποδεκτών (apodektón) | αποδεκτών (apodektón) | αποδεκτών (apodektón) | |
accusative | αποδεκτό (apodektó) | αποδεκτή (apodektí) | αποδεκτό (apodektó) | αποδεκτούς (apodektoús) | αποδεκτές (apodektés) | αποδεκτά (apodektá) | |
vocative | αποδεκτέ (apodekté) | αποδεκτή (apodektí) | αποδεκτό (apodektó) | αποδεκτοί (apodektoí) | αποδεκτές (apodektés) | αποδεκτά (apodektá) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αποδεκτός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αποδεκτός, etc.)