αποδεχτός • (apodechtós) m (feminine αποδεχτή, neuter αποδεχτό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αποδεχτός (apodechtós) | αποδεχτή (apodechtí) | αποδεχτό (apodechtó) | αποδεχτοί (apodechtoí) | αποδεχτές (apodechtés) | αποδεχτά (apodechtá) | |
| genitive | αποδεχτού (apodechtoú) | αποδεχτής (apodechtís) | αποδεχτού (apodechtoú) | αποδεχτών (apodechtón) | αποδεχτών (apodechtón) | αποδεχτών (apodechtón) | |
| accusative | αποδεχτό (apodechtó) | αποδεχτή (apodechtí) | αποδεχτό (apodechtó) | αποδεχτούς (apodechtoús) | αποδεχτές (apodechtés) | αποδεχτά (apodechtá) | |
| vocative | αποδεχτέ (apodechté) | αποδεχτή (apodechtí) | αποδεχτό (apodechtó) | αποδεχτοί (apodechtoí) | αποδεχτές (apodechtés) | αποδεχτά (apodechtá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αποδεχτός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αποδεχτός, etc.)