From Ancient Greek ἀποθᾰνών (apothanṓn), masculine aorist active participle of ἀποθνῄσκω (apothnḗiskō, “to die”).
αποθανών • (apothanón) m (feminine αποθανούσα, neuter αποθανόν)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αποθανών (apothanón) | αποθανούσα (apothanoúsa) | αποθανόν (apothanón) | αποθανόντες (apothanóntes) | αποθανούσες (apothanoúses) | αποθανόντα (apothanónta) | |
| genitive | αποθανόντος (apothanóntos) | αποθανούσας (apothanoúsas) αποθανούσης (apothanoúsis) |
αποθανόντος (apothanóntos) | αποθανόντων (apothanónton) | αποθανουσών (apothanousón) | αποθανόντων (apothanónton) | |
| accusative | αποθανόντα (apothanónta) | αποθανούσα (apothanoúsa) | αποθανόν (apothanón) | αποθανόντες (apothanóntes) | αποθανούσες (apothanoúses) | αποθανόντα (apothanónta) | |
| vocative | αποθανών (apothanón) | αποθανούσα (apothanoúsa) | αποθανόν (apothanón) | αποθανόντες (apothanóntes) | αποθανούσες (apothanoúses) | αποθανόντα (apothanónta) | |