Hello, you have come here looking for the meaning of the word
απολογούμαι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
απολογούμαι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
απολογούμαι in singular and plural. Everything you need to know about the word
απολογούμαι you have here. The definition of the word
απολογούμαι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
απολογούμαι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Greek
sense: excuse oneself
- απολογιέμαι (apologiémai, “to reply; to apologize”) (variant, also with different sense)
- απολογιούμαι (apologioúmai) (vernacular, literature)
- απηλογιέμαι (apilogiémai) (vernacular, literature)
Etymology
Learnedly, from Ancient Greek ἀπολογοῦμαι (apologoûmai), contracted form of ἀπολογέομαι (apologéomai, “to speak in one’s defense”).
Pronunciation
- IPA(key): /apoloˈɣume/
- Hyphenation: α‧πο‧λο‧γού‧μαι
Verb
απολογούμαι • (apologoúmai) deponent (past απολογήθηκα)
- (law) to defend oneself, plea
- to excuse oneself, justify oneself, explain oneself
Δεν πιστεύω πως πρέπει να απολογηθώ για ό,τι έκανα, ούτε να να δικαιολογηθώ σε κανέναν!- Den pistévo pos prépei na apologithó gia ó,ti ékana, oúte na na dikaiologithó se kanénan!
- I don't believe I have to apologize for what I have done, or explain myself to anyone!
- (Cyprus, idiomatic)[1] to apologize
- Synonym: ζητώ συγγνώμη (zitó syngnómi) (standard)
Conjugation
απολογούμαι / απολογιέμαι (deponent: passive forms only, class B & A1)
|
|
Passive voice ➤
|
| Indicative mood ➤
|
Imperfective aspect ➤
|
Perfective aspect ➤
|
| Non-past tenses ➤
|
Present ➤
|
Dependent ➤
|
| 1 sg
|
απολογούμαι - απολογιέμαι
|
απολογηθώ
|
| 2 sg
|
απολογείσαι - απολογιέσαι
|
απολογηθείς
|
| 3 sg
|
απολογείται - απολογιέται
|
απολογηθεί
|
|
|
| 1 pl
|
απολογούμαστε - απολογιόμαστε
|
απολογηθούμε
|
| 2 pl
|
απολογείστε, {απολογείσθε} - απολογιέστε, (‑ιόσαστε)
|
απολογηθείτε
|
| 3 pl
|
απολογούνται - απολογιούνται, (‑ιόνται)
|
απολογηθούν(ε)
|
|
|
| Past tenses ➤
|
Imperfect ➤
|
Simple past ➤
|
| 1 sg
|
[απολογούμουν(α)] - απολογιόμουν(α)
|
απολογήθηκα
|
| 2 sg
|
[απολογούσουν(α)] - απολογιόσουν(α)
|
απολογήθηκες
|
| 3 sg
|
απολογούνταν, {απολογείτο}, [{απελογείτο}] - απολογιόταν(ε)
|
απολογήθηκε
|
|
|
| 1 pl
|
απολογούμασταν, (‑ούμαστε) - απολογιόμασταν, (‑ιόμαστε)
|
απολογηθήκαμε
|
| 2 pl
|
[απολογούσασταν, [‑ούσαστε] - απολογιόσασταν, (‑ιόσαστε)
|
απολογηθήκατε
|
| 3 pl
|
απολογούνταν, {απολογούντο}, [{απελογούντο}] - απολογιόνταν(ε), απολογιόντουσαν, απολογιούνταν
|
απολογήθηκαν, απολογηθήκαν(ε)
|
|
|
| Future tenses ➤
|
Continuous ➤
|
Simple ➤
|
| 1 sg
|
θα απολογούμαι - απολογιέμαι ➤
|
θα απολογηθώ ➤
|
| 2,3 sg, 1,2,3 pl
|
θα απολογείσαι - απολογιέσαι, …
|
θα απολογηθείς, …
|
|
|
|
|
Perfect aspect ➤
|
| Present perfect ➤
|
έχω, έχεις, … απολογηθεί
|
| Past perfect ➤
|
είχα, είχες, … απολογηθεί
|
| Future perfect ➤
|
θα έχω, θα έχεις, … απολογηθεί
|
|
|
| Subjunctive mood ➤
|
Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
|
|
|
| Imperative mood ➤
|
Imperfective aspect
|
Perfective aspect
|
| 2 sg
|
—
|
απολογήσου
|
| 2 pl
|
απολογείστε, {απολογείσθε} - απολογιέστε
|
απολογηθείτε
|
|
|
| Other forms
|
Passive voice
|
| Present participle ➤
|
απολογούμενος, ‑η, ‑ο ➤
|
| Perfect participle ➤
|
—
|
|
|
| Nonfinite form ➤
|
απολογηθεί
|
|
|
|
|
Notes
Appendix:Greek verbs
|
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic.
• Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
• Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
|
|
|
Synonyms
(excuse oneself):
- αναπολόγητα (anapológita, adverb)
- αναπολόγητος (anapológitos, “who has not defended oneself”)
- απολογητής m (apologitís)
- απολογητική f (apologitikí, “apologetics”)
- απολογητικά (apologitiká, “apologetically”, adverb)
- απολογητικώς (apologitikós, “apologetically, in defence”, adverb) (formal)
- απολογία f (apología, “defence, apologia”)
- απολογιά f (apologiá, “apology”) (vernacular, literary)
- απολογισμός m (apologismós, “report”)
- απολογιέμαι (apologiémai, “I reply; I apologize”)
- - απηλογιέμαι (apilogiémai)
- - απολογιούμαι (apologioúmai) (vernacular, literature)
- απολογιστικά (apologistiká, adverb)
- απολογιστικός (apologistikós)
- απολογιστικώς (apologistikós, adverb) (formal)
- απολογούμενος (apologoúmenos, “one presently defending himself”, participle)
- and see: απολογητικός (apologitikós, “apologetic”, adjective)
References
Further reading