From Ancient Greek, the present participle ἀπών of the verb ἄπειμι "I am absent".
απών • (apón) m (feminine απούσα, neuter απόν)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απών (apón) | απούσα (apoúsa) | απόν (apón) | απόντες (apóntes) | απούσες (apoúses) | απόντα (apónta) | |
| genitive | απόντος (apóntos) | απούσας (apoúsas) απούσης (apoúsis) |
απόντος (apóntos) | απόντων (apónton) | απουσών (apousón) | απόντων (apónton) | |
| accusative | απόντα (apónta) | απούσα (apoúsa) | απόν (apón) | απόντες (apóntes) | απούσες (apoúses) | απόντα (apónta) | |
| vocative | απών (apón) | απούσα (apoúsa) | απόν (apón) | απόντες (apóntes) | απούσες (apoúses) | απόντα (apónta) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απών, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απών, etc.)
απών • (apón) m (plural απόντες, feminine απούσα)