From Ancient Greek ἀσήμαντος (asḗmantos).
ασήμαντος • (asímantos) m (feminine ασήμαντη, neuter ασήμαντο)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ασήμαντος • | ασήμαντη • | ασήμαντο • | ασήμαντοι • | ασήμαντες • | ασήμαντα • |
| genitive | ασήμαντου • | ασήμαντης • | ασήμαντου • | ασήμαντων • | ασήμαντων • | ασήμαντων • |
| accusative | ασήμαντο • | ασήμαντη • | ασήμαντο • | ασήμαντους • | ασήμαντες • | ασήμαντα • |
| vocative | ασήμαντε • | ασήμαντη • | ασήμαντο • | ασήμαντοι • | ασήμαντες • | ασήμαντα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ασήμαντος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ασήμαντος, etc.) | |||||