αφορμή

From Ancient Greek ἀφορμή (aphormḗ), from ἀφ’ (aph’) / ἀπό (apó, “from”) + ὁρμή (hormḗ, “attack, rush”).

• IPA^(key): /afoɾˈmi/
• Hyphenation: α‧φορ‧μή

αφορμή • (aformí) f (plural αφορμές)

1. pretext, cause, reason, motive, excuse, occasion (surface/trigger event or circumstance)

   Με αφορμή την εισβολή της Πολωνίας, η Βρετανία κήρυξε πόλεμο στην Γερμανία.

   Me aformí tin eisvolí tis Polonías, i Vretanía kíryxe pólemo stin Germanía.

   On the pretext of the invasion of Poland, Britain declared war on Germany.

   Καλό παιδί ήταν, τόσα χρόνια ποτέ δεν μας έδωσε αφορμή να τον τιμωρήσουμε.

   Kaló paidí ítan, tósa chrónia poté den mas édose aformí na ton timorísoume.

   He was a good kid, so many years and he never gave us cause to punish him.

   Μην της μιλάς, ψάχνει αφορμή για καυγά.

   Min tis milás, psáchnei aformí gia kavgá.

   Don't talk to her, she's looking for an excuse to fight.

2. grudge, complaint (long-term animosity or ill will about something or someone)

   Δεν έχω αφορμή μαζί του.

   Den écho aformí mazí tou.

   I have no grudge against him.

Usually implies surface cause or reason used to mask the true motivation, which is expressed by αιτία (aitía).

• (cause, reason): αιτία f (aitía), λόγος m (lógos), πρόφαση f (prófasi), πρόσχημα n (próschima), δικαιολογία f (dikaiología)
• (grudge): μνησικακία f (mnisikakía), κακία f (kakía)

• αφορμώμαι (aformómai, “to use as an excuse, to use to begin”)