Perfect participle of αφοσιώνομαι (afosiónomai), a verb with passive forms only.
αφοσιωμένος • (afosioménos) m (feminine αφοσιωμένη, neuter αφοσιωμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αφοσιωμένος (afosioménos) | αφοσιωμένη (afosioméni) | αφοσιωμένο (afosioméno) | αφοσιωμένοι (afosioménoi) | αφοσιωμένες (afosioménes) | αφοσιωμένα (afosioména) | |
| genitive | αφοσιωμένου (afosioménou) | αφοσιωμένης (afosioménis) | αφοσιωμένου (afosioménou) | αφοσιωμένων (afosioménon) | αφοσιωμένων (afosioménon) | αφοσιωμένων (afosioménon) | |
| accusative | αφοσιωμένο (afosioméno) | αφοσιωμένη (afosioméni) | αφοσιωμένο (afosioméno) | αφοσιωμένους (afosioménous) | αφοσιωμένες (afosioménes) | αφοσιωμένα (afosioména) | |
| vocative | αφοσιωμένε (afosioméne) | αφοσιωμένη (afosioméni) | αφοσιωμένο (afosioméno) | αφοσιωμένοι (afosioménoi) | αφοσιωμένες (afosioménes) | αφοσιωμένα (afosioména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αφοσιωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αφοσιωμένος, etc.)