αἰεί (aieí) + γενέτης (genétēs)
αἰειγενέτης • (aieigenétēs) m (genitive αἰειγενέτᾱο); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | αἰειγενέτης aieigenétēs |
αἰειγενέτᾱ aieigenétā |
αἰειγενέται aieigenétai | ||||||||||
| Genitive | αἰειγενέτᾱο / αἰειγενέτε͜ω / αἰειγενέτω aieigenétāo / aieigenéte͜ō / aieigenétō |
αἰειγενέταιν / αἰειγενέταιῐν / αἰειγενέτῃῐν aieigenétai(ĭ)n / aieigenétēiĭn |
αἰειγενετᾱ́ων / αἰειγενετέ͜ων / αἰειγενετῶν aieigenetā́ōn / aieigeneté͜ōn / aieigenetôn | ||||||||||
| Dative | αἰειγενέτῃ aieigenétēi |
αἰειγενέταιν / αἰειγενέταιῐν / αἰειγενέτῃῐν aieigenétai(ĭ)n / aieigenétēiĭn |
αἰειγενέτῃσῐ / αἰειγενέτῃσῐν / αἰειγενέτῃς / αἰειγενέταις aieigenétēisĭ(n) / aieigenétēis / aieigenétais | ||||||||||
| Accusative | αἰειγενέτην aieigenétēn |
αἰειγενέτᾱ aieigenétā |
αἰειγενέτᾱς aieigenétās | ||||||||||
| Vocative | αἰειγενέτᾰ aieigenétă |
αἰειγενέτᾱ aieigenétā |
αἰειγενέται aieigenétai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||