From αὐτο- (auto-) + -κρατία (-kratía)
αὐτοκρατία • (autokratía) f (genitive αὐτοκρατίας); first declension
| Case / # | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | ἡ αὐτοκρατίᾱ hē autokratíā |
αἱ αὐτοκρατίαι hai autokratíai |
| Genitive | τῆς αὐτοκρατίᾱς tês autokratíās |
τῶν αὐτοκρατιῶν tôn autokratiôn |
| Dative | τῇ αὐτοκρατίᾳ têi autokratíāi |
ταῖς αὐτοκρατίαις taîs autokratíais |
| Accusative | τὴν αὐτοκρατίᾱν tḕn autokratíān |
τᾱ̀ς αὐτοκρατίᾱς tā̀s autokratíās |
| Vocative | αὐτοκρατίᾱ autokratíā |
αὐτοκρατίαι autokratíai |