βεβαιόω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word βεβαιόω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word βεβαιόω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say βεβαιόω in singular and plural. Everything you need to know about the word βεβαιόω you have here. The definition of the word βεβαιόω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofβεβαιόω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

βέβαιος (bébaios) +‎ -όω (-óō)

Pronunciation

 

Verb

βεβαιόω • (bebaióō)

  1. to confirm, assure, secure

Conjugation

   Present: βεβαιῶ, βεβαιοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βεβαιῶ βεβαιοῖς βεβαιοῖ βεβαιοῦτον βεβαιοῦτον βεβαιοῦμεν βεβαιοῦτε βεβαιοῦσῐ(ν)
subjunctive βεβαιῶ βεβαιοῖς βεβαιοῖ βεβαιῶτον βεβαιῶτον βεβαιῶμεν βεβαιῶτε βεβαιῶσῐ(ν)
optative βεβαιοίην,
βεβαιοῖμῐ 		βεβαιοίης,
βεβαιοῖς 		βεβαιοίη,
βεβαιοῖ 		βεβαιοῖτον,
βεβαιοίητον 		βεβαιοίτην,
βεβαιοιήτην 		βεβαιοῖμεν,
βεβαιοίημεν 		βεβαιοῖτε,
βεβαιοίητε 		βεβαιοῖεν,
βεβαιοίησᾰν
imperative   βεβαίου βεβαιούτω βεβαιοῦτον βεβαιούτων   βεβαιοῦτε βεβαιούντων
middle/
passive 		indicative βεβαιοῦμαι βεβαιοῖ βεβαιοῦται βεβαιοῦσθον βεβαιοῦσθον βεβαιούμεθᾰ βεβαιοῦσθε βεβαιοῦνται
subjunctive βεβαιῶμαι βεβαιοῖ βεβαιῶται βεβαιῶσθον βεβαιῶσθον βεβαιώμεθᾰ βεβαιῶσθε βεβαιῶνται
optative βεβαιοίμην βεβαιοῖο βεβαιοῖτο βεβαιοῖσθον βεβαιοίσθην βεβαιοίμεθᾰ βεβαιοῖσθε βεβαιοῖντο
imperative   βεβαιοῦ βεβαιούσθω βεβαιοῦσθον βεβαιούσθων   βεβαιοῦσθε βεβαιούσθων
active middle/passive
infinitive βεβαιοῦν βεβαιοῦσθαι
participle m βεβαιῶν βεβαιούμενος
f βεβαιοῦσᾰ βεβαιουμένη
n βεβαιοῦν βεβαιούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐβεβαίουν, ἐβεβαιούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβεβαίουν ἐβεβαίους ἐβεβαίου ἐβεβαιοῦτον ἐβεβαιούτην ἐβεβαιοῦμεν ἐβεβαιοῦτε ἐβεβαίουν
middle/
passive 		indicative ἐβεβαιούμην ἐβεβαιοῦ ἐβεβαιοῦτο ἐβεβαιοῦσθον ἐβεβαιούσθην ἐβεβαιούμεθᾰ ἐβεβαιοῦσθε ἐβεβαιοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βεβαιώσω, βεβαιώσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βεβαιώσω βεβαιώσεις βεβαιώσει βεβαιώσετον βεβαιώσετον βεβαιώσομεν βεβαιώσετε βεβαιώσουσῐ(ν)
optative βεβαιώσοιμῐ βεβαιώσοις βεβαιώσοι βεβαιώσοιτον βεβαιωσοίτην βεβαιώσοιμεν βεβαιώσοιτε βεβαιώσοιεν
middle indicative βεβαιώσομαι βεβαιώσῃ,
βεβαιώσει 		βεβαιώσεται βεβαιώσεσθον βεβαιώσεσθον βεβαιωσόμεθᾰ βεβαιώσεσθε βεβαιώσονται
optative βεβαιωσοίμην βεβαιώσοιο βεβαιώσοιτο βεβαιώσοισθον βεβαιωσοίσθην βεβαιωσοίμεθᾰ βεβαιώσοισθε βεβαιώσοιντο
active middle
infinitive βεβαιώσειν βεβαιώσεσθαι
participle m βεβαιώσων βεβαιωσόμενος
f βεβαιώσουσᾰ βεβαιωσομένη
n βεβαιῶσον βεβαιωσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐβεβαίωσᾰ, ἐβεβαιωσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβεβαίωσᾰ ἐβεβαίωσᾰς ἐβεβαίωσε(ν) ἐβεβαιώσᾰτον ἐβεβαιωσᾰ́την ἐβεβαιώσᾰμεν ἐβεβαιώσᾰτε ἐβεβαίωσᾰν
subjunctive βεβαιώσω βεβαιώσῃς βεβαιώσῃ βεβαιώσητον βεβαιώσητον βεβαιώσωμεν βεβαιώσητε βεβαιώσωσῐ(ν)
optative βεβαιώσαιμῐ βεβαιώσειᾰς,
βεβαιώσαις 		βεβαιώσειε(ν),
βεβαιώσαι 		βεβαιώσαιτον βεβαιωσαίτην βεβαιώσαιμεν βεβαιώσαιτε βεβαιώσειᾰν,
βεβαιώσαιεν
imperative   βεβαίωσον βεβαιωσᾰ́τω βεβαιώσᾰτον βεβαιωσᾰ́των   βεβαιώσᾰτε βεβαιωσᾰ́ντων
middle indicative ἐβεβαιωσᾰ́μην ἐβεβαιώσω ἐβεβαιώσᾰτο ἐβεβαιώσᾰσθον ἐβεβαιωσᾰ́σθην ἐβεβαιωσᾰ́μεθᾰ ἐβεβαιώσᾰσθε ἐβεβαιώσᾰντο
subjunctive βεβαιώσωμαι βεβαιώσῃ βεβαιώσηται βεβαιώσησθον βεβαιώσησθον βεβαιωσώμεθᾰ βεβαιώσησθε βεβαιώσωνται
optative βεβαιωσαίμην βεβαιώσαιο βεβαιώσαιτο βεβαιώσαισθον βεβαιωσαίσθην βεβαιωσαίμεθᾰ βεβαιώσαισθε βεβαιώσαιντο
imperative   βεβαίωσαι βεβαιωσᾰ́σθω βεβαιώσᾰσθον βεβαιωσᾰ́σθων   βεβαιώσᾰσθε βεβαιωσᾰ́σθων
active middle
infinitive βεβαιῶσαι βεβαιώσᾰσθαι
participle m βεβαιώσᾱς βεβαιωσᾰ́μενος
f βεβαιώσᾱσᾰ βεβαιωσᾰμένη
n βεβαιῶσᾰν βεβαιωσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia