βεβαιούμενος • (bebaioúmenos) m (feminine βεβαιουμένη, neuter βεβαιούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | βεβαιούμενος bebaioúmenos |
βεβαιουμένη bebaiouménē |
βεβαιούμενον bebaioúmenon |
βεβαιουμένω bebaiouménō |
βεβαιουμένᾱ bebaiouménā |
βεβαιουμένω bebaiouménō |
βεβαιούμενοι bebaioúmenoi |
βεβαιούμεναι bebaioúmenai |
βεβαιούμενᾰ bebaioúmenă | |||||
Genitive | βεβαιουμένου bebaiouménou |
βεβαιουμένης bebaiouménēs |
βεβαιουμένου bebaiouménou |
βεβαιουμένοιν bebaiouménoin |
βεβαιουμέναιν bebaiouménain |
βεβαιουμένοιν bebaiouménoin |
βεβαιουμένων bebaiouménōn |
βεβαιουμένων bebaiouménōn |
βεβαιουμένων bebaiouménōn | |||||
Dative | βεβαιουμένῳ bebaiouménōi |
βεβαιουμένῃ bebaiouménēi |
βεβαιουμένῳ bebaiouménōi |
βεβαιουμένοιν bebaiouménoin |
βεβαιουμέναιν bebaiouménain |
βεβαιουμένοιν bebaiouménoin |
βεβαιουμένοις bebaiouménois |
βεβαιουμέναις bebaiouménais |
βεβαιουμένοις bebaiouménois | |||||
Accusative | βεβαιούμενον bebaioúmenon |
βεβαιουμένην bebaiouménēn |
βεβαιούμενον bebaioúmenon |
βεβαιουμένω bebaiouménō |
βεβαιουμένᾱ bebaiouménā |
βεβαιουμένω bebaiouménō |
βεβαιουμένους bebaiouménous |
βεβαιουμένᾱς bebaiouménās |
βεβαιούμενᾰ bebaioúmenă | |||||
Vocative | βεβαιούμενε bebaioúmene |
βεβαιουμένη bebaiouménē |
βεβαιούμενον bebaioúmenon |
βεβαιουμένω bebaiouménō |
βεβαιουμένᾱ bebaiouménā |
βεβαιουμένω bebaiouménō |
βεβαιούμενοι bebaioúmenoi |
βεβαιούμεναι bebaioúmenai |
βεβαιούμενᾰ bebaioúmenă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
βεβαιουμένως bebaiouménōs |
βεβαιουμενώτερος bebaioumenṓteros |
βεβαιουμενώτᾰτος bebaioumenṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|