βῐαζόμενος • (biazómenos) m (feminine βῐαζομένη, neuter βῐαζόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | βῐαζόμενος biazómenos |
βῐαζομένη biazoménē |
βῐαζόμενον biazómenon |
βῐαζομένω biazoménō |
βῐαζομένᾱ biazoménā |
βῐαζομένω biazoménō |
βῐαζόμενοι biazómenoi |
βῐαζόμεναι biazómenai |
βῐαζόμενᾰ biazómena | |||||
Genitive | βῐαζομένου biazoménou |
βῐαζομένης biazoménēs |
βῐαζομένου biazoménou |
βῐαζομένοιν biazoménoin |
βῐαζομέναιν biazoménain |
βῐαζομένοιν biazoménoin |
βῐαζομένων biazoménōn |
βῐαζομένων biazoménōn |
βῐαζομένων biazoménōn | |||||
Dative | βῐαζομένῳ biazoménōi |
βῐαζομένῃ biazoménēi |
βῐαζομένῳ biazoménōi |
βῐαζομένοιν biazoménoin |
βῐαζομέναιν biazoménain |
βῐαζομένοιν biazoménoin |
βῐαζομένοις biazoménois |
βῐαζομέναις biazoménais |
βῐαζομένοις biazoménois | |||||
Accusative | βῐαζόμενον biazómenon |
βῐαζομένην biazoménēn |
βῐαζόμενον biazómenon |
βῐαζομένω biazoménō |
βῐαζομένᾱ biazoménā |
βῐαζομένω biazoménō |
βῐαζομένους biazoménous |
βῐαζομένᾱς biazoménās |
βῐαζόμενᾰ biazómena | |||||
Vocative | βῐαζόμενε biazómene |
βῐαζομένη biazoménē |
βῐαζόμενον biazómenon |
βῐαζομένω biazoménō |
βῐαζομένᾱ biazoménā |
βῐαζομένω biazoménō |
βῐαζόμενοι biazómenoi |
βῐαζόμεναι biazómenai |
βῐαζόμενᾰ biazómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
βῐαζομένως biazoménōs |
βῐαζομενώτερος biazomenṓteros |
βῐαζομενώτᾰτος biazomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|