βῐαζόμενος • (bĭazómenos) m (feminine βῐαζομένη, neuter βῐαζόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | βῐαζόμενος bĭazómenos |
βῐαζομένη bĭazoménē |
βῐαζόμενον bĭazómenon |
βῐαζομένω bĭazoménō |
βῐαζομένᾱ bĭazoménā |
βῐαζομένω bĭazoménō |
βῐαζόμενοι bĭazómenoi |
βῐαζόμεναι bĭazómenai |
βῐαζόμενᾰ bĭazómenă | |||||
Genitive | βῐαζομένου bĭazoménou |
βῐαζομένης bĭazoménēs |
βῐαζομένου bĭazoménou |
βῐαζομένοιν bĭazoménoin |
βῐαζομέναιν bĭazoménain |
βῐαζομένοιν bĭazoménoin |
βῐαζομένων bĭazoménōn |
βῐαζομένων bĭazoménōn |
βῐαζομένων bĭazoménōn | |||||
Dative | βῐαζομένῳ bĭazoménōi |
βῐαζομένῃ bĭazoménēi |
βῐαζομένῳ bĭazoménōi |
βῐαζομένοιν bĭazoménoin |
βῐαζομέναιν bĭazoménain |
βῐαζομένοιν bĭazoménoin |
βῐαζομένοις bĭazoménois |
βῐαζομέναις bĭazoménais |
βῐαζομένοις bĭazoménois | |||||
Accusative | βῐαζόμενον bĭazómenon |
βῐαζομένην bĭazoménēn |
βῐαζόμενον bĭazómenon |
βῐαζομένω bĭazoménō |
βῐαζομένᾱ bĭazoménā |
βῐαζομένω bĭazoménō |
βῐαζομένους bĭazoménous |
βῐαζομένᾱς bĭazoménās |
βῐαζόμενᾰ bĭazómenă | |||||
Vocative | βῐαζόμενε bĭazómene |
βῐαζομένη bĭazoménē |
βῐαζόμενον bĭazómenon |
βῐαζομένω bĭazoménō |
βῐαζομένᾱ bĭazoménā |
βῐαζομένω bĭazoménō |
βῐαζόμενοι bĭazómenoi |
βῐαζόμεναι bĭazómenai |
βῐαζόμενᾰ bĭazómenă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
βῐαζομένως bĭazoménōs |
βῐαζομενώτερος bĭazomenṓteros |
βῐαζομενώτᾰτος bĭazomenṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|