From βοῦς (boûs, “ox”) + ὀφθαλμός (ophthalmós, “eye”).
βούφθᾰλμον • (boúphthalmon) n (genitive βουφθᾰ́λμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ βούφθᾰλμον tò boúphthalmon |
τὼ βουφθᾰ́λμω tṑ bouphthálmō |
τᾰ̀ βούφθᾰλμᾰ tà boúphthalma | ||||||||||
| Genitive | τοῦ βουφθᾰ́λμου toû bouphthálmou |
τοῖν βουφθᾰ́λμοιν toîn bouphthálmoin |
τῶν βουφθᾰ́λμων tôn bouphthálmōn | ||||||||||
| Dative | τῷ βουφθᾰ́λμῳ tôi bouphthálmōi |
τοῖν βουφθᾰ́λμοιν toîn bouphthálmoin |
τοῖς βουφθᾰ́λμοις toîs bouphthálmois | ||||||||||
| Accusative | τὸ βούφθᾰλμον tò boúphthalmon |
τὼ βουφθᾰ́λμω tṑ bouphthálmō |
τᾰ̀ βούφθᾰλμᾰ tà boúphthalma | ||||||||||
| Vocative | βούφθᾰλμον boúphthalmon |
βουφθᾰ́λμω bouphthálmō |
βούφθᾰλμᾰ boúphthalma | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||