From Proto-Indo-European *ǵem- (“to marry”). Cognate with Sanskrit जामातृ (jā́mātṛ), Avestan 𐬰𐬁𐬨𐬁𐬙𐬀𐬭 (zāmātar).[1]
γαμβρός • (gambrós) m (genitive γαμβροῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ γαμβρός ho gambrós |
τὼ γαμβρώ tṑ gambrṓ |
οἱ γαμβροί hoi gambroí | ||||||||||
Genitive | τοῦ γαμβροῦ toû gambroû |
τοῖν γαμβροῖν toîn gambroîn |
τῶν γαμβρῶν tôn gambrôn | ||||||||||
Dative | τῷ γαμβρῷ tôi gambrôi |
τοῖν γαμβροῖν toîn gambroîn |
τοῖς γαμβροῖς toîs gambroîs | ||||||||||
Accusative | τὸν γαμβρόν tòn gambrón |
τὼ γαμβρώ tṑ gambrṓ |
τοὺς γαμβρούς toùs gambroús | ||||||||||
Vocative | γαμβρέ gambré |
γαμβρώ gambrṓ |
γαμβροί gambroí | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | γαμβρός gambrós |
γαμβρώ gambrṓ |
γαμβροί gambroí | ||||||||||
Genitive | γαμβροῦ / γαμβροῖο / γαμβρόο gambroû / gambroîo / gambróo |
γαμβροῖῐν gambroîin |
γαμβρῶν gambrôn | ||||||||||
Dative | γαμβρῷ gambrôi |
γαμβροῖῐν gambroîin |
γαμβροῖσῐ / γαμβροῖσῐν / γαμβροῖς gambroîsi(n) / gambroîs | ||||||||||
Accusative | γαμβρόν gambrón |
γαμβρώ gambrṓ |
γαμβρούς gambroús | ||||||||||
Vocative | γαμβρέ gambré |
γαμβρώ gambrṓ |
γαμβροί gambroí | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek γαμβρός (gambrós). Compare to γαμπρός (gamprós).
γαμβρός • (gamvrós) m (plural γαμβροί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | γαμβρός (gamvrós) | γαμβροί (gamvroí) |
genitive | γαμβρού (gamvroú) | γαμβρών (gamvrón) |
accusative | γαμβρό (gamvró) | γαμβρούς (gamvroús) |
vocative | γαμβρέ (gamvré) | γαμβροί (gamvroí) |