From δάκνω (dáknō, “I bite”) + -ος (-os).
δᾰ́κος • (dákos) n (genitive δᾰ́κεος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ δᾰ́κος tò dákos |
τὼ δᾰ́κεε tṑ dákee |
τᾰ̀ δᾰ́κεᾰ tà dákea | ||||||||||
| Genitive | τοῦ δᾰ́κεος toû dákeos |
τοῖν δᾰκέοιν toîn dakéoin |
τῶν δᾰκέων tôn dakéōn | ||||||||||
| Dative | τῷ δᾰ́κεῐ̈ tôi dákeï |
τοῖν δᾰκέοιν toîn dakéoin |
τοῖς δᾰ́κεσῐ / δᾰ́κεσῐν toîs dákesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ δᾰ́κος tò dákos |
τὼ δᾰ́κεε tṑ dákee |
τᾰ̀ δᾰ́κεᾰ tà dákea | ||||||||||
| Vocative | δᾰ́κος dákos |
δᾰ́κεε dákee |
δᾰ́κεᾰ dákea | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||