From δάκνω (dáknō, “I bite”) + -ος (-os).
δᾰ́κος • (dákos) n (genitive δᾰ́κεος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ δᾰ́κος tò dákos |
τὼ δᾰ́κεε tṑ dákee |
τᾰ̀ δᾰ́κεᾰ tà dákea | ||||||||||
Genitive | τοῦ δᾰ́κεος toû dákeos |
τοῖν δᾰκέοιν toîn dakéoin |
τῶν δᾰκέων tôn dakéōn | ||||||||||
Dative | τῷ δᾰ́κεῐ̈ tôi dákeï |
τοῖν δᾰκέοιν toîn dakéoin |
τοῖς δᾰ́κεσῐ / δᾰ́κεσῐν toîs dákesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ δᾰ́κος tò dákos |
τὼ δᾰ́κεε tṑ dákee |
τᾰ̀ δᾰ́κεᾰ tà dákea | ||||||||||
Vocative | δᾰ́κος dákos |
δᾰ́κεε dákee |
δᾰ́κεᾰ dákea | ||||||||||
Notes: |
|