From δέρη (dérē, “neck, throat”).
δέραιον • (déraion) n (genitive δεραίου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ δέραιον tò déraion |
τὼ δεραίω tṑ deraíō |
τᾰ̀ δέραιᾰ tà déraia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ δεραίου toû deraíou |
τοῖν δεραίοιν toîn deraíoin |
τῶν δεραίων tôn deraíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ δεραίῳ tôi deraíōi |
τοῖν δεραίοιν toîn deraíoin |
τοῖς δεραίοις toîs deraíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ δέραιον tò déraion |
τὼ δεραίω tṑ deraíō |
τᾰ̀ δέραιᾰ tà déraia | ||||||||||
| Vocative | δέραιον déraion |
δεραίω deraíō |
δέραιᾰ déraia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||