From περῐ- (peri-) + δέραιον (déraion).
περῐδέραιον • (peridéraion) m (genitive περῐδεραίον); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ περῐδέραιον tò peridéraion |
τὼ περῐδεραίω tṑ perideraíō |
τᾰ̀ περῐδέραιᾰ tà peridéraia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ περῐδεραίου toû perideraíou |
τοῖν περῐδεραίοιν toîn perideraíoin |
τῶν περῐδεραίων tôn perideraíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ περῐδεραίῳ tôi perideraíōi |
τοῖν περῐδεραίοιν toîn perideraíoin |
τοῖς περῐδεραίοις toîs perideraíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ περῐδέραιον tò peridéraion |
τὼ περῐδεραίω tṑ perideraíō |
τᾰ̀ περῐδέραιᾰ tà peridéraia | ||||||||||
| Vocative | περῐδέραιον peridéraion |
περῐδεραίω perideraíō |
περῐδέραιᾰ peridéraia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||