δαινύμενος • (dainúmenos) m (feminine δαινῠμένη, neuter δαινύμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δαινῠ́μενος dainŭ́menos |
δαινῠμένη dainŭménē |
δαινῠ́μενον dainŭ́menon |
δαινῠμένω dainŭménō |
δαινῠμένᾱ dainŭménā |
δαινῠμένω dainŭménō |
δαινῠ́μενοι dainŭ́menoi |
δαινῠ́μεναι dainŭ́menai |
δαινῠ́μενᾰ dainŭ́menă | |||||
Genitive | δαινῠμένου dainŭménou |
δαινῠμένης dainŭménēs |
δαινῠμένου dainŭménou |
δαινῠμένοιν dainŭménoin |
δαινῠμέναιν dainŭménain |
δαινῠμένοιν dainŭménoin |
δαινῠμένων dainŭménōn |
δαινῠμένων dainŭménōn |
δαινῠμένων dainŭménōn | |||||
Dative | δαινῠμένῳ dainŭménōi |
δαινῠμένῃ dainŭménēi |
δαινῠμένῳ dainŭménōi |
δαινῠμένοιν dainŭménoin |
δαινῠμέναιν dainŭménain |
δαινῠμένοιν dainŭménoin |
δαινῠμένοις dainŭménois |
δαινῠμέναις dainŭménais |
δαινῠμένοις dainŭménois | |||||
Accusative | δαινῠ́μενον dainŭ́menon |
δαινῠμένην dainŭménēn |
δαινῠ́μενον dainŭ́menon |
δαινῠμένω dainŭménō |
δαινῠμένᾱ dainŭménā |
δαινῠμένω dainŭménō |
δαινῠμένους dainŭménous |
δαινῠμένᾱς dainŭménās |
δαινῠ́μενᾰ dainŭ́menă | |||||
Vocative | δαινῠ́μενε dainŭ́mene |
δαινῠμένη dainŭménē |
δαινῠ́μενον dainŭ́menon |
δαινῠμένω dainŭménō |
δαινῠμένᾱ dainŭménā |
δαινῠμένω dainŭménō |
δαινῠ́μενοι dainŭ́menoi |
δαινῠ́μεναι dainŭ́menai |
δαινῠ́μενᾰ dainŭ́menă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δαινῠμένως dainŭménōs |
δαινῠμενώτερος dainŭmenṓteros |
δαινῠμενώτᾰτος dainŭmenṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|