δᾰμείς • (dămeís) m (feminine δᾰμεῖσᾰ, neuter δᾰμέν); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δᾰμείς dămeís |
δᾰμεῖσᾰ dămeîsă |
δᾰμέν dămén |
δᾰμέντε dăménte |
δᾰμείσᾱ dămeísā |
δᾰμέντε dăménte |
δᾰμέντες dăméntes |
δᾰμεῖσαι dămeîsai |
δᾰμέντᾰ dăméntă | |||||
Genitive | δᾰμέντος dăméntos |
δᾰμείσης dămeísēs |
δᾰμέντος dăméntos |
δᾰμέντοιν dăméntoin |
δᾰμείσαιν dămeísain |
δᾰμέντοιν dăméntoin |
δᾰμέντων dăméntōn |
δᾰμεισῶν dămeisôn |
δᾰμέντων dăméntōn | |||||
Dative | δᾰμέντῐ dăméntĭ |
δᾰμείσῃ dămeísēi |
δᾰμέντῐ dăméntĭ |
δᾰμέντοιν dăméntoin |
δᾰμείσαιν dămeísain |
δᾰμέντοιν dăméntoin |
δᾰμεῖσῐ / δᾰμεῖσῐν dămeîsĭ(n) |
δᾰμείσαις dămeísais |
δᾰμεῖσῐ / δᾰμεῖσῐν dămeîsĭ(n) | |||||
Accusative | δᾰμέντᾰ dăméntă |
δᾰμεῖσᾰν dămeîsăn |
δᾰμέν dămén |
δᾰμέντε dăménte |
δᾰμείσᾱ dămeísā |
δᾰμέντε dăménte |
δᾰμέντᾰς dăméntăs |
δᾰμείσᾱς dămeísās |
δᾰμέντᾰ dăméntă | |||||
Vocative | δᾰμείς dămeís |
δᾰμεῖσᾰ dămeîsă |
δᾰμέν dămén |
δᾰμέντε dăménte |
δᾰμείσᾱ dămeísā |
δᾰμέντε dăménte |
δᾰμέντες dăméntes |
δᾰμεῖσαι dămeîsai |
δᾰμέντᾰ dăméntă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δᾰμέντως dăméntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|