δασσάμενος • (dassámenos) m (feminine δασσᾰμένη, neuter δασσάμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δασσᾰ́μενος dassắmenos |
δασσᾰμένη dassăménē |
δασσᾰ́μενον dassắmenon |
δασσᾰμένω dassăménō |
δασσᾰμένᾱ dassăménā |
δασσᾰμένω dassăménō |
δασσᾰ́μενοι dassắmenoi |
δασσᾰ́μεναι dassắmenai |
δασσᾰ́μενᾰ dassắmenă | |||||
Genitive | δασσᾰμένου dassăménou |
δασσᾰμένης dassăménēs |
δασσᾰμένου dassăménou |
δασσᾰμένοιν dassăménoin |
δασσᾰμέναιν dassăménain |
δασσᾰμένοιν dassăménoin |
δασσᾰμένων dassăménōn |
δασσᾰμένων dassăménōn |
δασσᾰμένων dassăménōn | |||||
Dative | δασσᾰμένῳ dassăménōi |
δασσᾰμένῃ dassăménēi |
δασσᾰμένῳ dassăménōi |
δασσᾰμένοιν dassăménoin |
δασσᾰμέναιν dassăménain |
δασσᾰμένοιν dassăménoin |
δασσᾰμένοις dassăménois |
δασσᾰμέναις dassăménais |
δασσᾰμένοις dassăménois | |||||
Accusative | δασσᾰ́μενον dassắmenon |
δασσᾰμένην dassăménēn |
δασσᾰ́μενον dassắmenon |
δασσᾰμένω dassăménō |
δασσᾰμένᾱ dassăménā |
δασσᾰμένω dassăménō |
δασσᾰμένους dassăménous |
δασσᾰμένᾱς dassăménās |
δασσᾰ́μενᾰ dassắmenă | |||||
Vocative | δασσᾰ́μενε dassắmene |
δασσᾰμένη dassăménē |
δασσᾰ́μενον dassắmenon |
δασσᾰμένω dassăménō |
δασσᾰμένᾱ dassăménā |
δασσᾰμένω dassăménō |
δασσᾰ́μενοι dassắmenoi |
δασσᾰ́μεναι dassắmenai |
δασσᾰ́μενᾰ dassắmenă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δασσᾰμένως dassăménōs |
δασσᾰμενώτερος dassămenṓteros |
δασσᾰμενώτᾰτος dassămenṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|