δασσάμενος • (dassámenos) m (feminine δασσᾰμένη, neuter δασσάμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δασσᾰ́μενος dassámenos |
δασσᾰμένη dassaménē |
δασσᾰ́μενον dassámenon |
δασσᾰμένω dassaménō |
δασσᾰμένᾱ dassaménā |
δασσᾰμένω dassaménō |
δασσᾰ́μενοι dassámenoi |
δασσᾰ́μεναι dassámenai |
δασσᾰ́μενᾰ dassámena | |||||
Genitive | δασσᾰμένου dassaménou |
δασσᾰμένης dassaménēs |
δασσᾰμένου dassaménou |
δασσᾰμένοιν dassaménoin |
δασσᾰμέναιν dassaménain |
δασσᾰμένοιν dassaménoin |
δασσᾰμένων dassaménōn |
δασσᾰμένων dassaménōn |
δασσᾰμένων dassaménōn | |||||
Dative | δασσᾰμένῳ dassaménōi |
δασσᾰμένῃ dassaménēi |
δασσᾰμένῳ dassaménōi |
δασσᾰμένοιν dassaménoin |
δασσᾰμέναιν dassaménain |
δασσᾰμένοιν dassaménoin |
δασσᾰμένοις dassaménois |
δασσᾰμέναις dassaménais |
δασσᾰμένοις dassaménois | |||||
Accusative | δασσᾰ́μενον dassámenon |
δασσᾰμένην dassaménēn |
δασσᾰ́μενον dassámenon |
δασσᾰμένω dassaménō |
δασσᾰμένᾱ dassaménā |
δασσᾰμένω dassaménō |
δασσᾰμένους dassaménous |
δασσᾰμένᾱς dassaménās |
δασσᾰ́μενᾰ dassámena | |||||
Vocative | δασσᾰ́μενε dassámene |
δασσᾰμένη dassaménē |
δασσᾰ́μενον dassámenon |
δασσᾰμένω dassaménō |
δασσᾰμένᾱ dassaménā |
δασσᾰμένω dassaménō |
δασσᾰ́μενοι dassámenoi |
δασσᾰ́μεναι dassámenai |
δασσᾰ́μενᾰ dassámena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δασσᾰμένως dassaménōs |
δασσᾰμενώτερος dassamenṓteros |
δασσᾰμενώτᾰτος dassamenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|