δεδμημένος • (dedmēménos) m (feminine δεδμημένη, neuter δεδμημένον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δεδμημένος dedmēménos |
δεδμημένη dedmēménē |
δεδμημένον dedmēménon |
δεδμημένω dedmēménō |
δεδμημένᾱ dedmēménā |
δεδμημένω dedmēménō |
δεδμημένοι dedmēménoi |
δεδμημέναι dedmēménai |
δεδμημένᾰ dedmēména | |||||
Genitive | δεδμημένου dedmēménou |
δεδμημένης dedmēménēs |
δεδμημένου dedmēménou |
δεδμημένοιν dedmēménoin |
δεδμημέναιν dedmēménain |
δεδμημένοιν dedmēménoin |
δεδμημένων dedmēménōn |
δεδμημένων dedmēménōn |
δεδμημένων dedmēménōn | |||||
Dative | δεδμημένῳ dedmēménōi |
δεδμημένῃ dedmēménēi |
δεδμημένῳ dedmēménōi |
δεδμημένοιν dedmēménoin |
δεδμημέναιν dedmēménain |
δεδμημένοιν dedmēménoin |
δεδμημένοις dedmēménois |
δεδμημέναις dedmēménais |
δεδμημένοις dedmēménois | |||||
Accusative | δεδμημένον dedmēménon |
δεδμημένην dedmēménēn |
δεδμημένον dedmēménon |
δεδμημένω dedmēménō |
δεδμημένᾱ dedmēménā |
δεδμημένω dedmēménō |
δεδμημένους dedmēménous |
δεδμημένᾱς dedmēménās |
δεδμημένᾰ dedmēména | |||||
Vocative | δεδμημένε dedmēméne |
δεδμημένη dedmēménē |
δεδμημένον dedmēménon |
δεδμημένω dedmēménō |
δεδμημένᾱ dedmēménā |
δεδμημένω dedmēménō |
δεδμημένοι dedmēménoi |
δεδμημέναι dedmēménai |
δεδμημένᾰ dedmēména | |||||
Notes: |
|