δεδουλωμένος • (dedoulōménos) m (feminine δεδουλωμένη, neuter δεδουλωμένον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δεδουλωμένος dedoulōménos |
δεδουλωμένη dedoulōménē |
δεδουλωμένον dedoulōménon |
δεδουλωμένω dedoulōménō |
δεδουλωμένᾱ dedoulōménā |
δεδουλωμένω dedoulōménō |
δεδουλωμένοι dedoulōménoi |
δεδουλωμέναι dedoulōménai |
δεδουλωμένᾰ dedoulōménă | |||||
Genitive | δεδουλωμένου dedoulōménou |
δεδουλωμένης dedoulōménēs |
δεδουλωμένου dedoulōménou |
δεδουλωμένοιν dedoulōménoin |
δεδουλωμέναιν dedoulōménain |
δεδουλωμένοιν dedoulōménoin |
δεδουλωμένων dedoulōménōn |
δεδουλωμένων dedoulōménōn |
δεδουλωμένων dedoulōménōn | |||||
Dative | δεδουλωμένῳ dedoulōménōi |
δεδουλωμένῃ dedoulōménēi |
δεδουλωμένῳ dedoulōménōi |
δεδουλωμένοιν dedoulōménoin |
δεδουλωμέναιν dedoulōménain |
δεδουλωμένοιν dedoulōménoin |
δεδουλωμένοις dedoulōménois |
δεδουλωμέναις dedoulōménais |
δεδουλωμένοις dedoulōménois | |||||
Accusative | δεδουλωμένον dedoulōménon |
δεδουλωμένην dedoulōménēn |
δεδουλωμένον dedoulōménon |
δεδουλωμένω dedoulōménō |
δεδουλωμένᾱ dedoulōménā |
δεδουλωμένω dedoulōménō |
δεδουλωμένους dedoulōménous |
δεδουλωμένᾱς dedoulōménās |
δεδουλωμένᾰ dedoulōménă | |||||
Vocative | δεδουλωμένε dedoulōméne |
δεδουλωμένη dedoulōménē |
δεδουλωμένον dedoulōménon |
δεδουλωμένω dedoulōménō |
δεδουλωμένᾱ dedoulōménā |
δεδουλωμένω dedoulōménō |
δεδουλωμένοι dedoulōménoi |
δεδουλωμέναι dedoulōménai |
δεδουλωμένᾰ dedoulōménă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεδουλωμένως dedoulōménōs |
δεδουλωμενώτερος dedoulōmenṓteros |
δεδουλωμενώτᾰτος dedoulōmenṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|