δεησόμενος • (deēsómenos) m (feminine δεησομένη, neuter δεησόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δεησόμενος deēsómenos |
δεησομένη deēsoménē |
δεησόμενον deēsómenon |
δεησομένω deēsoménō |
δεησομένᾱ deēsoménā |
δεησομένω deēsoménō |
δεησόμενοι deēsómenoi |
δεησόμεναι deēsómenai |
δεησόμενᾰ deēsómena | |||||
Genitive | δεησομένου deēsoménou |
δεησομένης deēsoménēs |
δεησομένου deēsoménou |
δεησομένοιν deēsoménoin |
δεησομέναιν deēsoménain |
δεησομένοιν deēsoménoin |
δεησομένων deēsoménōn |
δεησομένων deēsoménōn |
δεησομένων deēsoménōn | |||||
Dative | δεησομένῳ deēsoménōi |
δεησομένῃ deēsoménēi |
δεησομένῳ deēsoménōi |
δεησομένοιν deēsoménoin |
δεησομέναιν deēsoménain |
δεησομένοιν deēsoménoin |
δεησομένοις deēsoménois |
δεησομέναις deēsoménais |
δεησομένοις deēsoménois | |||||
Accusative | δεησόμενον deēsómenon |
δεησομένην deēsoménēn |
δεησόμενον deēsómenon |
δεησομένω deēsoménō |
δεησομένᾱ deēsoménā |
δεησομένω deēsoménō |
δεησομένους deēsoménous |
δεησομένᾱς deēsoménās |
δεησόμενᾰ deēsómena | |||||
Vocative | δεησόμενε deēsómene |
δεησομένη deēsoménē |
δεησόμενον deēsómenon |
δεησομένω deēsoménō |
δεησομένᾱ deēsoménā |
δεησομένω deēsoménō |
δεησόμενοι deēsómenoi |
δεησόμεναι deēsómenai |
δεησόμενᾰ deēsómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεησομένως deēsoménōs |
δεησομενώτερος deēsomenṓteros |
δεησομενώτᾰτος deēsomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|