δεικνύμενος • (deiknúmenos) m (feminine δεικνυμένη, neuter δεικνύμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δεικνύμενος deiknúmenos |
δεικνυμένη deiknuménē |
δεικνύμενον deiknúmenon |
δεικνυμένω deiknuménō |
δεικνυμένᾱ deiknuménā |
δεικνυμένω deiknuménō |
δεικνύμενοι deiknúmenoi |
δεικνύμεναι deiknúmenai |
δεικνύμενᾰ deiknúmena | |||||
Genitive | δεικνυμένου deiknuménou |
δεικνυμένης deiknuménēs |
δεικνυμένου deiknuménou |
δεικνυμένοιν deiknuménoin |
δεικνυμέναιν deiknuménain |
δεικνυμένοιν deiknuménoin |
δεικνυμένων deiknuménōn |
δεικνυμένων deiknuménōn |
δεικνυμένων deiknuménōn | |||||
Dative | δεικνυμένῳ deiknuménōi |
δεικνυμένῃ deiknuménēi |
δεικνυμένῳ deiknuménōi |
δεικνυμένοιν deiknuménoin |
δεικνυμέναιν deiknuménain |
δεικνυμένοιν deiknuménoin |
δεικνυμένοις deiknuménois |
δεικνυμέναις deiknuménais |
δεικνυμένοις deiknuménois | |||||
Accusative | δεικνύμενον deiknúmenon |
δεικνυμένην deiknuménēn |
δεικνύμενον deiknúmenon |
δεικνυμένω deiknuménō |
δεικνυμένᾱ deiknuménā |
δεικνυμένω deiknuménō |
δεικνυμένους deiknuménous |
δεικνυμένᾱς deiknuménās |
δεικνύμενᾰ deiknúmena | |||||
Vocative | δεικνύμενε deiknúmene |
δεικνυμένη deiknuménē |
δεικνύμενον deiknúmenon |
δεικνυμένω deiknuménō |
δεικνυμένᾱ deiknuménā |
δεικνυμένω deiknuménō |
δεικνύμενοι deiknúmenoi |
δεικνύμεναι deiknúmenai |
δεικνύμενᾰ deiknúmena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεικνυμένως deiknuménōs |
δεικνυμενώτερος deiknumenṓteros |
δεικνυμενώτᾰτος deiknumenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|