From δεύτερος (deúteros) + ᾰ̓γωνῐστής (ăgōnĭstḗs).
δευτερᾰγωνῐστής • (deuterăgōnĭstḗs) m (genitive δευτερᾰγωνῐστοῦ); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ δευτερᾰγωνῐστής ho deuterăgōnĭstḗs |
τὼ δευτερᾰγωνῐστᾱ́ tṑ deuterăgōnĭstā́ |
οἱ δευτερᾰγωνῐσταί hoi deuterăgōnĭstaí | ||||||||||
Genitive | τοῦ δευτερᾰγωνῐστοῦ toû deuterăgōnĭstoû |
τοῖν δευτερᾰγωνῐσταῖν toîn deuterăgōnĭstaîn |
τῶν δευτερᾰγωνῐστῶν tôn deuterăgōnĭstôn | ||||||||||
Dative | τῷ δευτερᾰγωνῐστῇ tôi deuterăgōnĭstêi |
τοῖν δευτερᾰγωνῐσταῖν toîn deuterăgōnĭstaîn |
τοῖς δευτερᾰγωνῐσταῖς toîs deuterăgōnĭstaîs | ||||||||||
Accusative | τὸν δευτερᾰγωνῐστήν tòn deuterăgōnĭstḗn |
τὼ δευτερᾰγωνῐστᾱ́ tṑ deuterăgōnĭstā́ |
τοὺς δευτερᾰγωνῐστᾱ́ς toùs deuterăgōnĭstā́s | ||||||||||
Vocative | δευτερᾰγωνῐστᾰ́ deuterăgōnĭstắ |
δευτερᾰγωνῐστᾱ́ deuterăgōnĭstā́ |
δευτερᾰγωνῐσταί deuterăgōnĭstaí | ||||||||||
Notes: |
|