δῐᾰνοηθείς • (dianoētheís) m (feminine δῐᾰνοηθεῖσᾰ, neuter δῐᾰνοηθέν); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δῐᾰνοηθείς dianoētheís |
δῐᾰνοηθεῖσᾰ dianoētheîsa |
δῐᾰνοηθέν dianoēthén |
δῐᾰνοηθέντε dianoēthénte |
δῐᾰνοηθείσᾱ dianoētheísā |
δῐᾰνοηθέντε dianoēthénte |
δῐᾰνοηθέντες dianoēthéntes |
δῐᾰνοηθεῖσαι dianoētheîsai |
δῐᾰνοηθέντᾰ dianoēthénta | |||||
Genitive | δῐᾰνοηθέντος dianoēthéntos |
δῐᾰνοηθείσης dianoētheísēs |
δῐᾰνοηθέντος dianoēthéntos |
δῐᾰνοηθέντοιν dianoēthéntoin |
δῐᾰνοηθείσαιν dianoētheísain |
δῐᾰνοηθέντοιν dianoēthéntoin |
δῐᾰνοηθέντων dianoēthéntōn |
δῐᾰνοηθεισῶν dianoētheisôn |
δῐᾰνοηθέντων dianoēthéntōn | |||||
Dative | δῐᾰνοηθέντῐ dianoēthénti |
δῐᾰνοηθείσῃ dianoētheísēi |
δῐᾰνοηθέντῐ dianoēthénti |
δῐᾰνοηθέντοιν dianoēthéntoin |
δῐᾰνοηθείσαιν dianoētheísain |
δῐᾰνοηθέντοιν dianoēthéntoin |
δῐᾰνοηθεῖσῐ / δῐᾰνοηθεῖσῐν dianoētheîsi(n) |
δῐᾰνοηθείσαις dianoētheísais |
δῐᾰνοηθεῖσῐ / δῐᾰνοηθεῖσῐν dianoētheîsi(n) | |||||
Accusative | δῐᾰνοηθέντᾰ dianoēthénta |
δῐᾰνοηθεῖσᾰν dianoētheîsan |
δῐᾰνοηθέν dianoēthén |
δῐᾰνοηθέντε dianoēthénte |
δῐᾰνοηθείσᾱ dianoētheísā |
δῐᾰνοηθέντε dianoēthénte |
δῐᾰνοηθέντᾰς dianoēthéntas |
δῐᾰνοηθείσᾱς dianoētheísās |
δῐᾰνοηθέντᾰ dianoēthénta | |||||
Vocative | δῐᾰνοηθείς dianoētheís |
δῐᾰνοηθεῖσᾰ dianoētheîsa |
δῐᾰνοηθέν dianoēthén |
δῐᾰνοηθέντε dianoēthénte |
δῐᾰνοηθείσᾱ dianoētheísā |
δῐᾰνοηθέντε dianoēthénte |
δῐᾰνοηθέντες dianoēthéntes |
δῐᾰνοηθεῖσαι dianoētheîsai |
δῐᾰνοηθέντᾰ dianoēthénta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐᾰνοηθέντως dianoēthéntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|