Learnedly from δια- (dia-) + προσωπικός (prosopikós), a calque of French interpersonnel.[1]
διαπροσωπικός • (diaprosopikós) m (feminine διαπροσωπική, neuter διαπροσωπικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διαπροσωπικός (diaprosopikós) | διαπροσωπική (diaprosopikí) | διαπροσωπικό (diaprosopikó) | διαπροσωπικοί (diaprosopikoí) | διαπροσωπικές (diaprosopikés) | διαπροσωπικά (diaprosopiká) | |
| genitive | διαπροσωπικού (diaprosopikoú) | διαπροσωπικής (diaprosopikís) | διαπροσωπικού (diaprosopikoú) | διαπροσωπικών (diaprosopikón) | διαπροσωπικών (diaprosopikón) | διαπροσωπικών (diaprosopikón) | |
| accusative | διαπροσωπικό (diaprosopikó) | διαπροσωπική (diaprosopikí) | διαπροσωπικό (diaprosopikó) | διαπροσωπικούς (diaprosopikoús) | διαπροσωπικές (diaprosopikés) | διαπροσωπικά (diaprosopiká) | |
| vocative | διαπροσωπικέ (diaprosopiké) | διαπροσωπική (diaprosopikí) | διαπροσωπικό (diaprosopikó) | διαπροσωπικοί (diaprosopikoí) | διαπροσωπικές (diaprosopikés) | διαπροσωπικά (diaprosopiká) | |