From διασκευάζω (diaskeuázō, “to revise, edit, prepare”) + -τής (-tḗs, masculine agentive suffix).
δῐασκευαστής • (dĭaskeuastḗs) m (genitive δῐασκευαστοῦ); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ δῐασκευαστής ho dĭaskeuastḗs |
τὼ δῐασκευαστᾱ́ tṑ dĭaskeuastā́ |
οἱ δῐασκευασταί hoi dĭaskeuastaí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ δῐασκευαστοῦ toû dĭaskeuastoû |
τοῖν δῐασκευασταῖν toîn dĭaskeuastaîn |
τῶν δῐασκευαστῶν tôn dĭaskeuastôn | ||||||||||
| Dative | τῷ δῐασκευαστῇ tôi dĭaskeuastêi |
τοῖν δῐασκευασταῖν toîn dĭaskeuastaîn |
τοῖς δῐασκευασταῖς toîs dĭaskeuastaîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν δῐασκευαστήν tòn dĭaskeuastḗn |
τὼ δῐασκευαστᾱ́ tṑ dĭaskeuastā́ |
τοὺς δῐασκευαστᾱ́ς toùs dĭaskeuastā́s | ||||||||||
| Vocative | δῐασκευαστᾰ́ dĭaskeuastắ |
δῐασκευαστᾱ́ dĭaskeuastā́ |
δῐασκευασταί dĭaskeuastaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||