διδακτικός

From διδάσκω (didáskō) +‎ -τικός (-tikós).

δῐδακτῐκός • (didaktikós) m (feminine δῐδακτῐκή, neuter δῐδακτῐκόν); first/second declension

1. (Koine) apt at teaching
   • New Testament, Second Epistle to Timothy 2:24:

     δοῦλον δὲ κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι ἀλλ᾽ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον

     And the servant of the Lord must not strive; but be gentle unto all men, apt to teach, patient

• διδακτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διδακτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “διδακτικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “διδακτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G1317 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

From Ancient Greek διδακτικός (didaktikós)

• IPA^(key): /ði.ðak.tiˈkos/

διδακτικός • (didaktikós) m (feminine διδακτική, neuter διδακτικό)

1. (education) teaching, educational, education

• διδακτική f (didaktikí, “didactics”)
• αλληλοδιδακτική μέθοδος f (allilodidaktikí méthodos, “mutual instruction system”)

• δάσκαλος m (dáskalos, “teacher, instructor”), δασκάλα f (daskála)

• and see: διδάσκω (didásko, “I teach”)