δῐεκπλέων • (diekpléōn) m (feminine δῐεκπλέουσᾰ, neuter δῐεκπλέον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δῐεκπλέων diekpléōn |
δῐεκπλέουσᾰ diekpléousa |
δῐεκπλέον diekpléon |
δῐεκπλέοντε diekpléonte |
δῐεκπλεούσᾱ diekpleoúsā |
δῐεκπλέοντε diekpléonte |
δῐεκπλέοντες diekpléontes |
δῐεκπλέουσαι diekpléousai |
δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta | |||||
Genitive | δῐεκπλέοντος diekpléontos |
δῐεκπλεούσης diekpleoúsēs |
δῐεκπλέοντος diekpléontos |
δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin |
δῐεκπλεούσαιν diekpleoúsain |
δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin |
δῐεκπλεόντων diekpleóntōn |
δῐεκπλεουσῶν diekpleousôn |
δῐεκπλεόντων diekpleóntōn | |||||
Dative | δῐεκπλέοντῐ diekpléonti |
δῐεκπλεούσῃ diekpleoúsēi |
δῐεκπλέοντῐ diekpléonti |
δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin |
δῐεκπλεούσαιν diekpleoúsain |
δῐεκπλεόντοιν diekpleóntoin |
δῐεκπλέουσῐ / δῐεκπλέουσῐν diekpléousi(n) |
δῐεκπλεούσαις diekpleoúsais |
δῐεκπλέουσῐ / δῐεκπλέουσῐν diekpléousi(n) | |||||
Accusative | δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta |
δῐεκπλέουσᾰν diekpléousan |
δῐεκπλέον diekpléon |
δῐεκπλέοντε diekpléonte |
δῐεκπλεούσᾱ diekpleoúsā |
δῐεκπλέοντε diekpléonte |
δῐεκπλέοντᾰς diekpléontas |
δῐεκπλεούσᾱς diekpleoúsās |
δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta | |||||
Vocative | δῐεκπλέων diekpléōn |
δῐεκπλέουσᾰ diekpléousa |
δῐεκπλέον diekpléon |
δῐεκπλέοντε diekpléonte |
δῐεκπλεούσᾱ diekpleoúsā |
δῐεκπλέοντε diekpléonte |
δῐεκπλέοντες diekpléontes |
δῐεκπλέουσαι diekpléousai |
δῐεκπλέοντᾰ diekpléonta | |||||
Notes: |
|