Perfect participle of διαφθείρομαι (diaftheíromai), passive voice of διαφθείρω (diaftheíro). Learnedly, from Ancient Greek διεφθαρμένος (diephtharménos, “destroyed”) & semantic loan from French corrompu.[1] Morphologically, from δι- (δια-) (di- (dia-)) + the ancient participle ἐφθαρμένος (ephtharménos), modern φθαρμένος (ftharménos, “worn out”) and formal εφθαρμένος (eftharménos).
διεφθαρμένος • (dieftharménos) m (feminine διεφθαρμένη, neuter διεφθαρμένο)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | διεφθαρμένος • | διεφθαρμένη • | διεφθαρμένο • | διεφθαρμένοι • | διεφθαρμένες • | διεφθαρμένα • |
| genitive | διεφθαρμένου • | διεφθαρμένης • | διεφθαρμένου • | διεφθαρμένων • | διεφθαρμένων • | διεφθαρμένων • |
| accusative | διεφθαρμένο • | διεφθαρμένη • | διεφθαρμένο • | διεφθαρμένους • | διεφθαρμένες • | διεφθαρμένα • |
| vocative | διεφθαρμένε • | διεφθαρμένη • | διεφθαρμένο • | διεφθαρμένοι • | διεφθαρμένες • | διεφθαρμένα • |