The ancient Ancient Greek διῃρημένος (diēirēménos), as formal variant of the modern διαιρεμένος (diaireménos). Perfect participle of διαιρούμαι (diairoúmai), passive voice of διαιρώ (“divide”).
διηρημένος • (diiriménos) m (feminine διηρημένη, neuter διηρημένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διηρημένος (diiriménos) | διηρημένη (diiriméni) | διηρημένο (diiriméno) | διηρημένοι (diiriménoi) | διηρημένες (diiriménes) | διηρημένα (diiriména) | |
| genitive | διηρημένου (diiriménou) | διηρημένης (diiriménis) | διηρημένου (diiriménou) | διηρημένων (diiriménon) | διηρημένων (diiriménon) | διηρημένων (diiriménon) | |
| accusative | διηρημένο (diiriméno) | διηρημένη (diiriméni) | διηρημένο (diiriméno) | διηρημένους (diiriménous) | διηρημένες (diiriménes) | διηρημένα (diiriména) | |
| vocative | διηρημένε (diiriméne) | διηρημένη (diiriméni) | διηρημένο (diiriméno) | διηρημένοι (diiriménoi) | διηρημένες (diiriménes) | διηρημένα (diiriména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διηρημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διηρημένος, etc.)