διώκω (diṓkō, “pursue”) + -τέος (-téos, verbal adjective suffix)
δῐωκτέος • (dĭōktéos) m (feminine δῐωκτέᾱ, neuter δῐωκτέον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δῐωκτέος dĭōktéos |
δῐωκτέᾱ dĭōktéā |
δῐωκτέον dĭōktéon |
δῐωκτέω dĭōktéō |
δῐωκτέᾱ dĭōktéā |
δῐωκτέω dĭōktéō |
δῐωκτέοι dĭōktéoi |
δῐωκτέαι dĭōktéai |
δῐωκτέᾰ dĭōktéă | |||||
Genitive | δῐωκτέου dĭōktéou |
δῐωκτέᾱς dĭōktéās |
δῐωκτέου dĭōktéou |
δῐωκτέοιν dĭōktéoin |
δῐωκτέαιν dĭōktéain |
δῐωκτέοιν dĭōktéoin |
δῐωκτέων dĭōktéōn |
δῐωκτέων dĭōktéōn |
δῐωκτέων dĭōktéōn | |||||
Dative | δῐωκτέῳ dĭōktéōi |
δῐωκτέᾳ dĭōktéāi |
δῐωκτέῳ dĭōktéōi |
δῐωκτέοιν dĭōktéoin |
δῐωκτέαιν dĭōktéain |
δῐωκτέοιν dĭōktéoin |
δῐωκτέοις dĭōktéois |
δῐωκτέαις dĭōktéais |
δῐωκτέοις dĭōktéois | |||||
Accusative | δῐωκτέον dĭōktéon |
δῐωκτέᾱν dĭōktéān |
δῐωκτέον dĭōktéon |
δῐωκτέω dĭōktéō |
δῐωκτέᾱ dĭōktéā |
δῐωκτέω dĭōktéō |
δῐωκτέους dĭōktéous |
δῐωκτέᾱς dĭōktéās |
δῐωκτέᾰ dĭōktéă | |||||
Vocative | δῐωκτέε dĭōktée |
δῐωκτέᾱ dĭōktéā |
δῐωκτέον dĭōktéon |
δῐωκτέω dĭōktéō |
δῐωκτέᾱ dĭōktéā |
δῐωκτέω dĭōktéō |
δῐωκτέοι dĭōktéoi |
δῐωκτέαι dĭōktéai |
δῐωκτέᾰ dĭōktéă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐωκτέως dĭōktéōs |
δῐωκτεώτερος dĭōkteṓteros |
δῐωκτεώτᾰτος dĭōkteṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|